Men and sports

Vanmiddag zijn we eerst zelf twee uren actief geweest met 5 rondes bowling. Hierin bleek Ewoud toch wel uit te blinken met zijn curve throws.




Na een snelle hap zijn we vervolgens naar het oude stadion van de Dillas gegaan. We waren er lekker op tijd, een uur voor de wedstrijd.
Na een hoop ceremoniële poespas met ook nog eerbetoon aan Irak en Afghanistan veteranen, kon dan eindelijk het spelletje beginnen. Het niveau was vast niet zo denderend als in de Major League, maar het was zeker leuk om meegemaakt te hebben. Er zijn maar liefst 6 houten bats aan gruzelementen geslagen!
Uiteindelijk hebben de Dillas in de eerste helft van de 9de inning met 11-8 gewonnen.
Leuk detail: we werden tijdens de wedstrijd nog welkom geheten door de algemeen manager van de club toen hij vernam dat wij uit NL kwamen en hij had voor ons allen een honkbal van de club. Van onze buren hoorden we dat hij vroeger zelf Major League gespeeld had bij de San Diego Padres, dus vroegen we of hij onze honkballen wilde signeren en zo geschiede.
Zo zag de sterspeler (Mark Lee) er op het hoogtepunt van zijn carrière in 1978 uit:

Hieronder een aantal foto's van de 5 uur durende belevenis:









Morgen reizen we af naar Dallas, waar maandagmiddag ons vliegtuig terug naar Nederland vertrekt. Hopelijk geen aswolkellende dit keer!
Onderweg bestaat er een kansje dat we onweersbuien tegenkomen, mocht dat zo zijn dan willen we er nog wel een chase aan wagen. Anders zit de chasevakantie er echt op en is dit mogelijk het laatste bericht vanuit de VS. Bedankt voor jullie aandacht en reacties!

A day in the life of a regular American

Gisteren zijn we de hele dag in de stad Amarillo gebleven en hebben dingen gedaan die een gemiddelde Amerikaan ook op een weekenddag zou kunnen doen.
Als eerste zijn we downtown in gegaan, op zoek naar het kantoor van het lokale honkbalteam; the Amarillo Dillas. Die naam is dan weer afgeleid van het gordeldier dat hier rond loopt, de armadillo. Armadillo's zie je hier veel, maar dan alleen dood langs de weg. Bij het kantoor hebben we 3 kaarten voor de wedstrijd van vanavond gekocht: Amarillo - San Angelo.


Aangezien een ware tuinman ook af en toe interessante flora dient te aanschouwen, wilde ik wel graag naar de lokale botanische tuin en zo geschiede. De toegang was gratis en de tuin was ook niet heel groot, maar het zag er wel fraai uit.




Vervolgens zijn we naar de grootste mall van de stad gegaan. Roel loopt namelijk al een tijd met een behoorlijke airco opnening in zijn schoen rond en vond het tijd voor nieuwe stappers. Alhoewel dit het land van de grote basketballers is, bleek Roel zijn schoenmaat nergens op voorraad. Dumper zeg. Na wat rondgestruind te hebben, zagen we een bioscoop en kwamen we op het idee een film te bekijken. Het werd de laatste film van Scorsese: Shutter Island
Aardige film!


Na de film was het al bijna etenstijd en aangezien we zowel de fastfood als steaks een beetje flauw waren, besloten we om naar een Italiaans restaurant gegaan. En blijkbaar kwamen meer mensen op dat idee. Of het met het huidige Memorial Weekend te maken heeft, weten we niet, maar het was dermate druk dat we een soort tijdklok meekregen die af zou gaan als er een tafel vrij zou komen. Gelukkig bleef de wachttijd beperkt tot circa 20 minuten en daarna konden we genieten van overheerlijk eten. Zeer geslaagd!


Aansluitend hebben we een pool-café met meerdere pooltafels en tafelvoetbaltafels bezocht, waar we het tot middernacht hebben volgehouden.


Vandaag blijft de kans op chasebare buien minimaal en zullen we ons dus weer moeten zien te vermaken. We gaan sowieso honkbal kijken vanavond en wellicht gaan we eerst nog bowlen. "Has the whole world gone crazy? Am I the only one around here who gives a shit about the rules? Mark it zero!"

The Big Texan: vreten met een vleugje Disney

Eerst nog een paar foto's van ons avontuur in de Canyon:



Gisteravond hebben we een bezoek gebracht aan het "Big Texan" restaurant. Daar serveren ze grote lappen vlees in een Authentieke western sfeer. Je moet er van houden zeg maar. Het restaurant is vooral bekend vanwege de mogelijkheid om een gratis 72 ounce steak te veroberen. Deze moet je dan wel binnen een uur (tijdklok op tafel) met alle sides op hebben, anders moet je betalen. Die prijs staat overigens nergens aangegeven. Hoeveel 72 ounce precies is, weet ik zo niet, maar wel dat wij met enige moeite een 18 en 20 ounce T-bone hebben geconsumeerd. Het was er trouwens niet zo goed klaargemaakt als een dag eerder bij de Outback, maar zeker wel lekker.

Hitte in de Palo Duro Canyon

Vandaag zijn we dus op bezoek geweest in een State Park ten zuiden van Amarillo, 'The Palo Duro Canyon'.
Schaamteloos gekopieerd uit Wikipedia:
"Palo Duro Canyon is a canyon system of the Caprock Escarpment in the Panhandle of Texas (USA). As the second largest canyon in the United States, it is roughly 193 km (120 mi) long and has an average width of 10 km (6.2 mi), but reaches a width of 32 km (20 mi) at places. Its depth is approximately around 250 m (820 ft) but in some locations it can increase up to 304 m (997 ft). Palo Duro Canyon has been named "The Grand Canyon of Texas," both for its size and for the dramatic geological features, including the multicolored layers of rock and steep mesa walls similar to those in the Grand Canyon.

The canyon was formed by the Prairie Dog Town Fork Red River which initially winds along the level surface of the Llano Estacado of West Texas then suddenly and dramatically runs off the Caprock Escarpment. Water erosion over the millennia has shaped the canyon's geological formations.

Notable canyon formations include caves and hoodoos. One of the best known and the major signature feature of the canyon is the Lighthouse Peak. A multi-use six-mile round trip loop trail is dedicated to the formation. The middle portion of the trail can be hot with little shade, and hikers should take plenty of water."

Ik was er al een paar keer eerder geweest, dus het was niet helemaal nieuw, al hebben we nu op het einde de "Lighthouse Trail" gelopen. Dat is op en neer circa 10 kilometer. Dat klinkt niet zo ver, maar door ruig terrein, in een diepe vallei onder de verschroeiende Texaanse zon (ca 90°F), was het toch behoorlijk afzien. Roel en ik hebben het gered tot de Lighthouse steenformatie, Ewoud moest vanwege zijn herstellende enkel eerder stoppen. Op de terugweg kreeg ik last van enige oververhitting; kippenvel, licht duizelig en meer van dat. Maar we hebben met de tong op de schoenen de auto weer gehaald! Stoer huh?
Hieronder een paar plaatjes:

Fraaie LP supercell in Texas!

Na een lange reis vanuit het noorden van Kansas, zijn we eergisteren teruggekeerd in Texas. Al vrij snel hadden we een supercell in de smiezen, welke een oostelijke trekrichting had. Vanuit het zuiden kwam echter ook een actieve multicell opzetten en deze trok naar het noorden. Helaas werd de supercell dus opgenomen in dit buiencomplex en was de kans op een tornado verkeken. Maar ten zuiden van Amarillo zat nog een kleine cel die naar het oosten trok en op de radar alle schijn van een supercell had. Nabij Nazareth (ja heus) hebben we de bui gevonden en rond zonsondergang kunnen aanschouwen. In de auto rijdend zagen we nog een kortdurende tornado, maar éénmaal de rem ingetrapt, loste deze alweer op. Later probeerde de bui nog een keer een tornado te produceren, maar zoals zo vaak bij LP supercells, ging dat niet van harte. Maar de aanblik op de kale updraft alleen al, was voor mij meer dan voldoende om het een geslaagde chase te noemen. De rotatie was zéér evident, zeker op de timelapse video. Deze zal later wel een keer toegevoegd worden, hieronder de foto's:














Gisteren hadden we gehoopt op dryline buien in New Mexico, maar meer dan buien op afstand en een aanblik op de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains heeft dat niet opgeleverd. Een bustje dus.
Laat in de avond hebben we wel kunnen genieten van een heerlijke maaltijd bij de Outback in Amarillo.
We verblijven momenteel trouwens tot zondagochtend in Motel6 East in Amarillo. Dit is het zelfde motel als waar ik tijdens mijn vorige chasecations in verbleef, een soort tweede thuis dus.
De chasekansen zijn de komende dagen minimaal, dus gaan we wat meer toeristje spelen. Vandaag staat een bezoek aan de Palo Duro Canyon op het programma. Het is er heerlijk zomers weer voor :)