Klapvee

Aangezien het optreden op tv mij goed bevallen is, ben ik gisteren op herhaling gegaan. Ditmaal niet als lijdend voorwerp, maar als onderdeel van het sfeerbepalende publiek.
Het betrof een opname van het veelbesproken nieuwe BNN programma van Jan Jaap van der Wal; Comedy Live.
Daarvoor dienden we af te reizen naar het Compagnie Theater aan de Kloveniersburgwal in hartje A'dam. Het plan was om de auto bij de P+R ArenA neer te zetten, maar omdat een stel nichten in witte glitterpakken er een show hield, bleek dat niet mogelijk. Van daaruit stuurden parkeerwachters ons naar de Gaasperplas, maar ook deze P+R bleek gesloten. Grmbl, dat gaat weer lekker. Aangezien parkeren in het centrum ons te prijzig leek, zijn we uiteindelijk belandt in Zeeburg. Daar bleek de P+R wel wat duurder dan bij de ArenA, €8, maar dat namen we dan maar voor lief.
Het was gezellig druk in de stad, o.a. weer met veel Britten die al dan niet kwamen op de Champions League finale in de kroeg te zien. Achteraf bleek dat ook Bill Clinton deze avond anderhalf uur in het centrum heeft gezeten.

Het bijwonen van de live uitzending was de moeite waard en het programma verdient ook zeker wat meer lof dan de laatste tijd in de media is verspreid. Naast Jan Jaap waren de volgende acteurs van de partij: Sander van Opzeeland (o.m. Kopspijkers), Remko Vrijdag (De Vliegende Panters), Henry van Loon (Comedy Train, Henry van Loon Entertainment Show), Lies Visschedijk (Gooische Vrouwen, Loft), Jennifer Hoffman (Spion van Oranje, Verborgen Gebreken), Martine Sandifort (Koefnoen, Dr. Ellen), Kirsten Mulder (Toneelgroep Oostpool), Murth Mossel (Carribean Combo, Flinke Namen) en Bas Hoeflaak (Droog Brood). Hoofdgast van de dag was dé tv-persoonlijkheid van eind jaren 80 tot in de jaren 90: Henny Huisman! Toch leuk om hem ook nog eens zijn kunstje te zien doen :)
Zie ons klappen:

Myra kwam geregeld in beeld, hieronder links van Jenniffer Hoffman. Rechts van haar zit trouwens een redelijk bekende acteur, maar ik kan niet op zijn naam komen.

De uitzending is via Uitzending Gemist terug te kijken.

Via het werk van Myra had ze twee vrijkaarten gekregen voor het Italië Evenement op het terrein van Kasteel de Haar en daar zijn we gistermiddag nog even geweest. Het was gezellig druk met veel stands en her en der wat live muziek.



Als afsluiter nog een plaatje uit de tuin. De vlinderstruik is nu al tot boven de schuur uitgegroeid en vertoont de eerste vorming van bloemaren.

Oklahomaiaanse tornado's

Gisteren werd met name de staat Oklahoma getroffen door zware onweersbuien die verwoestende tornado's produceerden.

Het zag er even naar uit dat het een herhaling zou worden van de beruchte 3 mei 1999 uitbraak, maar ondanks dat opnieuw dorpen en steden getroffen zijn met veel schade en slachtoffers tot gevolg, is het niet zó rampzalig als toen geworden.
EDIT: Om aan te geven hoeveel geluk OKC en Norman (groot mondiaal meteorologische hotspot) hebben gehad, onderstaand kaartje:

Gelukkig maar! Hieronder een compilatievideo van de opgetreden tornado's om de diversiteit in uiterlijk van de windhozen te laten zien:

Vandaag richt het zware weer zich opnieuw op een gebied dat relatief dichtbevolkt is: ...THERE IS A HIGH RISK OF SVR TSTMS OVER PARTS OF NORTHEAST
ARKANSAS...SOUTHEAST MISSOURI...SOUTHERN ILLINOIS...SOUTHWEST
INDIANA...WESTERN KENTUCKY...AND WESTERN TENNESSEE...

Ver buiten tornado alley en dus is er kans dat de alertheid van de bewoners lager zal zijn. Laten we maar weer hopen dat het mee gaat vallen...

Steden en tornado's

Geen goede combinatie. Het zat er natuurlijk al een lange tijd aan te komen, want de steden in het centrale deel van de VS zijn de afgelopen jaren behoorlijk uitgedijt. En dat in een gebied waar elk jaar weer verwoestende tornado's ontstaan. Natuurlijk is de kans dat een huis geraakt wordt door een tornado erg klein, maar als het aantal huizen toeneemt, zal er onherroepelijk één verwoest worden door een tornado. En dit jaar lijken de tornado's het meer dan anders voorzien te hebben op dorpen en steden.
Vorige maand was het vooral raak in Dixie Alley (Alabama, Mississippi), de afgelopen dagen hebben een aantal steden in Tornado Alley (anders dan Chase Alley) te maken gehad met tornado's. In Minneapolis was de schade nog relatief beperkt, het 50.000 inwoners tellende stadje Joplin in Missouri is vrijwel van de kaart geveegd. Ik heb er in 2003 nog een nacht doorgebracht en dat geeft mij dan weer een extra naar gevoel om onderstaande beelden te zien:



Surrealistich, als uit een film, of zoals de gehele aarde eruit had moeten zien als onheilsprofeet Camping gelijk zou hebben gehad.
Opmerkelijk dat één tornado zoveel doden veroorzaakt; waarschijnlijk is het de dodelijkste tornado in tenminste 50 jaar tijd. En dat terwijl de nationale weerdienst zeker een kwartier van te voren een tornadowaarschuwing had uitgegeven, onvoorstelbaar.

Op Fietse

Vandaag was echt zo'n dag, sjah hoe omschrijf je het. Wacht, Daniël Lohues heeft dat al eens gedaan:
"wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo"

Mijn eerste doel was het Utrechtse polderdorp Wilnis en om daar te komen fietste ik eerst door Vleuten en Kockengen.

Fietsend langs de Wilnisse Zuwe was direct duidelijk wat een eventuele veendijkverzakking (zoals in augustus 2003) kan veroorzaken, want het water stond enkele meters boven het maaiveld. Of dit ook dezelfde dijk is die destijds verzakt is, weet ik niet.

Vervolgens ging de tocht langs Mijdrecht,

en kwam ik aan bij Amstelhoek/Uithoorn.
De benen voelden nog goed en het op een verkeersbord genoemde Ouderkerk a/d Amstel zag er wel uitnodigend uit. Dus langs de Amstel,

door Nes aan de Amstel, langs Amstelveen en onder de A9 door naar Ouderkerk aan de Amstel:

Niet alleen leiden alle wegen naar Rome, maar ook naar mij vader:

Na enige afweging, besloot ik toch de afslag niet te nemen en verder te gaan door Ouderkerk. Blijkbaar heb ik wel ergens een afslag gemist (waarheen?), want voor ik het wist stond ik bij knooppunt Holendrecht.

Aangezien ik nog weer terug moest en niet dezelfde weg terug wilde nemen, besloot ik dat ik nu ver genoeg was. De terugreis verliep eerst nogal saai, langs de brede A2 naar Vinkekade.

Snel een stukje N201 gepakt en door het lieflijke Loenen a/d Vecht, via Breukelen en Maarssen terug naar huis. De beentjes begonnen al een beetje te verzuren en ook mijn linkerkniegewricht begon wat slijtage te vertonen, maar al met al was het een leuke rit.

Wasting Light

Onlangs heb ik het nieuwe Foo Fighters album Wasting Light aangeschaft (sommige albums dien je gewoon fysiek te bezitten); een heerlijk up tempo rockalbum met slechts een enkel rustpuntje. Wasting Light is eind vorig jaar volledig analoog in de garage van Dave Grohl opgenomen en later gemastered door Butch Vig, de producer van onder anderen Nirvana’s legendarische Nevermind. Wasting Light heeft niets van de moderne computereffecten en edits en probeert terug te gaan naar de echte basis van rock.
Dave Grohl heeft natuurlijk al vrijwel alles in de muziekwereld meegemaakt en hij lijkt vooral gekozen te hebben voor de grote live shows. Het album is namelijk een grote verzameling van echte stadion-rock. Waar op oudere albums de verses rustig waren en de chorus stevig, zijn hier de verses stevig, en de choruses een grote explosie van energie. Dit is ideaal voor concerten aangezien dit de perfecte manier is om het publiek op te zwepen. Wel zijn sommige nummers misschien té veel geschreven om live uitgevoerd te worden, aangezien er hele stukken in de nummers zitten die geen ander doel lijken te hebben dat het mogelijk maken van een solo.

De huidige single is zo'n uitermate aanstekelijke publieksopzweper. Het Beatlesque optreden die de band van dit nummer maakte bij David Letterman is hieronder te zien:

Aangezien ik volgende maand alleen op zondag op Pinkpop zal zijn, moet ik het optreden van de Foo Fighters missen. Met Wasting Light in de cd-speler heb ik echter altijd mijn eigen privé optreden van de FF in huis.

Tornado Alley

Gisteren was het dan eindelijk zo ver; samen met twee chasecollega's heb ik in het Omniversum in Den Haag het eerste levenswerk van chaser/filmmaker Sean Casey mogen aanschouwen.
Zijn IMAX film Tornado Alley draait daar al ruim een maand en we hadden de film vorige maand ook al willen zien, maar door onvoorziene omstandigheden kwam dat er niet van. Gisteren dus wel, hier de trailer:

Sean heeft de afgelopen jaren veel opgetrokken met de wetenschappers van het Vortex2-team en ook de financiëring van zijn film was voor een groot deel afhankelijk van dit groots opgezette wetenschappelijke project. Dat heeft zijn weerslag op de uiteindelijke film gehad, want een aanzienlijk deel van de slechts drie kwartier durende film is besteed aan het Vortex2 gebeuren. Een goede zaak, maar als chaser zit je natuurlijk meer te wachten op adembenemend beeldmateriaal van supercells en alles wat die kunnen produceren. Gelukkig kwam ook dat wel aan bod, maar wat mij betreft waren de verhoudingen een beetje zoek en was niet duidelijk te zien dat Sean er 8 chaseseizoenen aan gewerkt heeft.
Desalniettemin is het 840 m² grote scherm van Omniversum bijzonder indrukwekkend voor natuurbeelden en aangezien binnenkort de film Lightning in première gaat, zullen we ook daar een bezoek aan brengen.

Aangezien we vroeg in Den Haag waren, zijn we eerst een uurtje in het Museon geweest, maar hier bleken we niet helemaal de leeftijdsdoelgroep. Beetje jammer...

Aansluitend aan de film hebben we heerlijk gegeten in het centrum van Den Haag. Niet bij de hautaine restaurants op Het Plein, maar lekker in een achterafstraatje bij Eetcafé De Kleine Prins. Een aanrader!

Ode aan de vlinderorchidee

De vlinderorchidee, officieel genaamd Phalaenopsis, telt zeker 50 bekende beschreven soorten en komt voor in heel Zuidoost-Azië tot aan Noord-Australië.
"De naam komt van het Griekse "phalaina" wat "mot" betekent, en "opsis" wat "gelijkend" betekent. De benaming beschrijft de bloeiwijze van sommige soorten, die op een vliegende mot of vlinder lijkt.

De meeste soorten zijn epifyte schaduwplanten; een paar zijn lithofyt. Typerende plaatsten waar ze in het wild gevonden worden zijn onder het bladerdak van de hoogste bomen in het regenwoud en vochtige laaglandbossen, beschermd tegen direct zonlicht, maar onder dezelfde omstandigheden in seizoensgebonden droge of koele omgevingen. De soorten hebben zich individueel aangepast aan deze drie habitats.
De Phalaenopsis groeit monopodiaal. Een opwaarts groeiende wortelstok produceert vanuit zijn top één of twee dikke, vlezige, eliptische bladeren per jaar. De oudere bladeren vallen zo nu en dan af. De plant krijgt op deze manier vier tot vijf bladeren. In hele gunstige omstandigheden kunnen ze tot 10 bladeren krijgen. Ze hebben geen pseudobulben. De tros groeit uit de stam tussen de bladeren. Een enkele bloem bloeit meerdere weken in haar volle glorie. Als de plant in huis gehouden wordt, bloeien de bloemstengels gemiddeld 2 tot 3 maanden."

Wij bezitten sinds 2009 twee exemplaren en deze bloeien als nooit te voren:

Máximapark

DNU bericht:
"De dag voor haar veertigste verjaardag heeft prinses Máxima er een park bij. Het Leidsche Rijn Park werd maandagmorgen door wethouder Harrie Bosch en Johan de Boer van de vrienden van het park omgedoopt. De prinses is vereerd met de geste.

In Utrecht hebben veel van de belangrijke parken de naam van vrouwelijke leden van het koninklijk huis zoals het Wilhelminapark, het Julianapark en het Beatrixpark. In Leidsche Rijn ligt al het Amaliapark dat ooit Groot Archeologiepark was. Verschil met deze parken is dat ze genoemd zijn naar het (voormalig) staatshoofd of de troonopvolger.

Voor het Máximapark is de nieuwe naam de vijfde. Ooit begon het enorme parkgebied tussen het Vleuten-De Meernse en Utrechtse deel van Leidsche Rijn als Centraal Park. Later werd dat Rijnsche Park en na politieke discussie werd Rijnse Park geopperd. De verandering van Leidsche Rijn Park tot Máximapark is volgens parkvriend Johan de Boer de laatste naamsverandering.

Deze maand staat het park flink in de belangstelling. Woensdag opent Landschapsbeheer Vleuten-De Meern hun nieuwe onderkomen in de Buitenhof, op 22 mei zijn er evenementen op Castellumpark Hoge Woerd waar de Historische Vereniging Vleuten-De Meern Haarzuilens een voorlopig museum opent met de Romeinse en middeleeuwse geschiedenis van het gebied en waar Natuur- en Milieu Communicatie tuinen in gebruik neemt.

Zaterdag 28 mei wordt aan de Vikingrijk parkrestaurant Anafora en een speeltuin geopend en op 29 mei is er de Dag van het Park."

Verder kan gemeld worden dat een monumentale perronkap van Utrecht CS een bestemming krijgt in Leidsche Rijn, op het dak van de landtunnel van de A2. Binnekort verhuist ook de Jeremiebrug naar het Leidsche Rijn Park.

Oudewater

Vandaag kwam ik tijdens mijn mountainbiketocht onder andere door het stadje Oudewater. Ik was er nooit eerder geweest en de eerste kennismaking beviel goed. Een fraai, compact middeleeuws stadshart met veel horeca (terrasjes). "Holland in het klein" zoals inwoner Johan Derksen het pakkend beschrijft in de meest recente uitgave van het ANWB lijfblad.



"Oudewater was in de zestiende en zeventiende eeuw een belangrijke producent van touw. De omgeving produceerde daartoe de grondstof hennep. De inwoners van het stadje heten tot op vandaag Geelbuiken, omdat de touwslagers gelige gedroogde hennepvezels om hun buik wikkelden. Oudewater heeft nog steeds een touwfabriek en een touwmuseum. De touwfabriek, G. van der Lee, is zelfs het oudste nog bestaande familiebedrijf van Nederland. Het stamt uit 1545.
Van 1855 tot 1936 had Oudewater een treinstation, station Oudewater in Papekop."

"Paap is een spotnaam voor Katholieken. Van oorsprong bestond het grondgebied van Papekop grotendeels uit moeras, in eigendom van de bisschop van Utrecht. Deze gaf stukken grond uit om te ontginnen: de zogenaamde cope-ontginning. Voor het gebied van 'Pape-cope' bepaalde hij dat de opbrengst van deze ontginning gebruikt werd om te voorzien in het levensonderhoud van de pastoor, de paap, van Waarder. De voormalige ambachtsheerlijkheid, later de gemeente, Papekop lag in het uiterste westen van de provincie Utrecht.
Als zelfstandige gemeente behoorde Papekop tot 1820 tot de provincie Utrecht, daarna tot de provincie Zuid-Holland. De gemeente Papekop werd in 1964 opgeheven en bij de Zuid-Hollandse gemeente Driebruggen gevoegd. Bij een gemeentelijke herindeling in 1989 werd Papekop bij de gemeente Oudewater gevoegd, waardoor de plaats nu weer deel uitmaakt van de provincie Utrecht."

De fietstocht verliep door De Meern, Montfoort, Oudewater, Woerden, Harmelen en weer naar Leidsche Rijn. Daar zijn natuurlijk nog weinig historische gebouwen te zien, al zijn sommige delen van de wijk in oude stijl gebouwd, zoals het prijswinnende winkelcentrum Vleuterweide:


Nog even een plaatje uit onze tuin op dit moment. Een letterlijk onderbelicht hoekje; de schaduw (hier o.a. met hosta's en varens):

De kazakkendraaiers

En daar loop je dan op een frisse mei-ochtend door het centrum van Antwerpen. Word je ineens gevraagd of je 5 minuten tijd hebt voor een figurantenrol in een misdaadserie! Dan schuif je natuurlijk alle schaamte en twijfel op zij en volg je als een waar natuurtalent de aanwijzingen van de regisseur op. Dat het achteraf niet om een misdaadserie maar om een Vlaamse (=leukere) variant van de Bananasplitshow gaat, knaagt wel iets aan je ego natuurlijk. Maar het was zeker een leuke ervaring!






Het betrof trouwens een item uit het programma De kazakkendraaiers van de Vlaamse omroep Eén.
"De kazakkendraaiers is een humoristisch panelprogramma van en met Bart De Pauw. Daarin brengen elke week twee teams spelenderwijs een ode aan de retoriek. Het geheel wordt gepresenteerd door de sympathieke spring-in-‘t-veld Cath Luyten.

De gastspelers die de kapiteins Bart De Pauw en David Galle bijstaan zijn grappige BV’s, acteurs, stand-upcomedians en ander bekend of minder bekend komisch talent. Zo zullen onder meer Henk Rijckaert, Sven de Leijer, Bart Cannaerts, Adriaan Van den Hoof, Dries Heyneman, Tom Lenaerts en Philippe Geubels hun kans wagen in de arena van De kazakkendraaiers.

Tussen de studiorondes door zijn er filmpjes waarin ‘de kazakken’ ook in het echte leven bewijzen dat ze hun plan kunnen trekken in allerlei vreemde, moeilijke, spannende of absurde situaties. De opdrachten vergen van de spelers elke keer opnieuw een flinke portie improvisatietalent.

Het team dat op het einde van de avond het publiek van zijn kunnen overtuigd heeft, krijgt de bedenkelijke titel van ‘Beste Kazakkendraaier’."

En dat levert dan het volgende stukje onvergetelijke televisie op (vanaf 1:30 maak ik mijn opwachting):

A star is born! En ja, ik had de avond tevoren nogal zwaar getafeld ;)
Boekingbureaus kunnen zich via onderstaand contactformulier melden bij mijn agent en dan kunnen de onderhandelingen plaatsvinden.

Kasteel de Haar

Als "buren" van dit prachtige kasteel hebben we een gratis parkjaarkaart voor dit seizoen ontvangen en daar hebben we gisteren onder hoogzomerse omstandigheden gebruik van gemaakt. Het kasteel heeft namelijk jarenlang in de steigers gestaan en is daar nu eindelijk van verlost. Om dat te vieren hebben de aangelegen woongemeenschappen een parkvrijkaart voor het gezin ontvangen.
"Kasteel de Haar (vroeger Het Huys te Haer, van Oergermaans *Haru, zandige heuvelrug) is een kasteel bij Haarzuilens, in de omgeving van Vleuten in de provincie Utrecht. Het is het grootste kasteel van Nederland. Het is vanaf 1892 op de ruïne van het oude kasteel herbouwd in neogotische stijl. Naast het kasteel ligt een kapel."





"Rondom het kasteel liggen het park en de tuinen. Deze zijn ontworpen door Hendrik Copijn in nauwe samenwerking met Pierre Cuypers. Omdat baron Etienne direct wilde kunnen genieten van een volgroeid park, liet hij circa 4 - 7 duizend volwassen bomen van elders aanvoeren en planten in het park in wording. De bomen werden op mallejannen naar De Haar vervoerd om herplant te worden. Rondom de hele exercitie bestaan legendes. Onder andere dat er in opdracht van de baron zelfs een pand in de binnenstad van Utrecht werd gekocht en afgebroken zodat zijn bomen 'de lastige bocht' makkelijker konden nemen.

Het park is aangelegd in Engelse landschapsstijl, met waterpartijen, boomgroepen, romantische paadjes, bruggetjes en doorkijkjes. De formele tuinen rondom het kasteel, de buxustuin met de berceau, de Romeinse tuin en Rozentuin zouden zijn geïnspireerd door de tuinen van Versailles. Versailles. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn, in tegenstelling tot het kasteel, de tuinen verwaarloosd geraakt omdat men de grond nodig had om groenten te verbouwen en het hout als brandstof gebruikte. Na de oorlog zijn de tuinen weer in oude luister hersteld. Momenteel werkt men aan de grootscheepse restauratie van park en tuinen, daarbij gaat men deels terug naar de oorspronkelijke ontwerpen van Copijn, deels aangepast aan de wensen van deze tijd, weinig arbeidsintensief en geschikt voor het houden van evenementen. Toen de baron en barones in 1891 de ruïne bezochten troffen zij in de directe omgeving van het kasteel een piepklein dorpje aan: het oude dorp Haarzuilens. Op de plaats van de huidige Romeinse tuin, ten zuiden van het kasteel, lag een brink met een dorpspomp en stonden diverse huizen, een herberg en boerderijen. Daarnaast lagen verspreid nog diverse boerderijen. De baron heeft met veel moeite alle eigenaars bereid gevonden om hun huis en grond te verkopen. Voor hen heeft hij een kilometer naar het oosten nieuwe woningen gebouwd. Zo verrees het nieuwe Haarzuilens, met drie horecavergunningen, een raadhuis, brink etc. waar de inwoners als pachters van de slotheer leefden. Momenteel (2004) zijn de landerijen deels eigendom van Natuurmonumenten.

De kleuren van de familie Van Zuylen zijn rood en wit. Het wapen bestaat uit drie rode zuilen op een wit veld. De diverse takken van deze familie hebben varianten op deze kleuren. Dit wapen leeft niet alleen voort in de kleuren van het kasteel, maar ook in vrijwel alle woningen van Haarzuilens, zelfs in de recente nieuwbouwwoningen."

Kasteel de Haar website.

Verder kan ik melden dat ik gisteravond mijn 10 seconds of fame heb gehad op de Vlaamse tv-zender Eén. Maar daarover later meer, met bewijsmateriaal...

Een week in Bruinisse

"Bruinisse (Zeeuws: Brunisse of kortweg Bru) is een dorp in het uiterste oosten van de Zeeuwse gemeente Schouwen-Duiveland. In januari 2010 had de kern 4075 inwoners."
Daar vertoefde ik dus de afgelopen week, tezamen met ouders, broer en schoonzus met de kids en oom en tante met de kinderen in een vakantiehuis op het Aquadelta park.
De gehele week verliep zonovergoten en droog, al koelde het wel merkbaar af en was de wind soms een spelbreker bij bepaalde activiteiten. Maar desalnietemin verliep het zeer geslaagd en hebben we o.a. Bruinisse, Renesse, Antwerpen en Vlissingen (bevrijdingsfestival) bezocht. Hieronder een kleine fotorelaas: