Deze dag stond vooral in het teken van Antoni Gaudí, de beroemde Spaanse architect. Hij ontwierp rond 1900 markante gebouwen en objecten, vooral in Barcelona waarvan de Sagrada Família de bekendste is. Hij wordt beschouwd als een grondlegger van de organische architectuur, hij haalden zijn ideeën vooral uit de natuur. Zijn werk valt onder de Art Nouveau/Jugendstil.
Eerder hadden we al een bezoek gebracht aan het door Gaudí ontworpen Park Güell, vandaag stonden Casa Milà/La Pedrera, Casa Batlló, Sagrada Família en Palau Güell op het programma.
Eerst gingen we naar Casa Milà, één van zijn beroemdste bouwwerken. Het appartementengebouw wordt ook La Pedrera genoemd, wat Catalaans is voor De Steengroeve. Die naam slaat op het uiterlijk van het gebouw en had oorspronkelijk een pejoratieve betekenis, omdat het gebouw aan geen van de toen geldende architecturale normen voldeed. In dit bouwwerk bevindt zich een museum, met wisselende exposities. Verder zijn een appartement op de vierde verdieping, de zolder (met een tentoonstelling over het werk van de architect) en het golvende dakterras te bezichtigen. De luchtkanalen en schoorstenen hebben grillige vormen die kenmerkend zijn voor het gebouw.
In Casa Milà bevindt zich de eerste parkeergarage van Barcelona. De bewoners konden per koets (en later per auto) naar hun eigen verdieping rijden. Pas later werden er liften geïnstalleerd.
In 1984 werd La Pedrera erkend als werelderfgoed door de UNESCO.
Een eindje verderop in dezelfde straat bevindt zich nog een door Gaudí ontworpen gebouw, het Casa Batlló. Het pand werd door hem verbouwd tussen 1904 en 1906 voor de textielmagnaat Josep Batlló i Casanovas. Net als bij het even verderop aan dezelfde straat gelegen Casa Milà is hier niets hoekigs, maar alles is golvend en afgerond net als de golven van de zee. De voorgevel is bedekt met mozaïek dat doet denken aan de schubben van een vis. De zuilen op de gelijkvloerse verdieping lijken wel de poten van dinosaurussen te zijn en het golvende mozaïeken dak, de ruggengraat van een enorm monster. De balkons zijn als enorme kaken van zeedieren, die als het ware uit de zee ontspringen.
Aangezien je voor beide gebouwen een relatief forse entreeprijs moet betalen, zijn we bij dit gebouw niet naar binnengegaan. Maar de gevel geeft al veel prijs natuurlijk:
Twee metrohaltes verderop, staat het nog altijd in aanbouw zijnde Sagrada Família.
Sinds het leggen van de eerste steen in 1882 wordt tot op de dag van vandaag voortdurend aan de kerk gebouwd, alleen tijdens de Spaanse Burgeroorlog heeft de bouw een paar jaar stilgelegen. De huidige officiële opleveringsdatum is in 2026; de bouwdirectie houdt het erop dat het gebouw "klaar zou kunnen zijn ergens in het eerste derde van de 21ste eeuw". De snelheid waarmee de bouw vordert, is voor een groot deel afhankelijk van de hoeveelheid giften die bezoekers binnenbrengen. De bouw duurt inmiddels al zo lang, dat voltooide gedeelten al zijn aangetast en gerenoveerd moeten worden, hetgeen overigens niet ongebruikelijk is bij de bouw van kerken van dit formaat. Hoewel de kerk nog niet klaar is, werd zij al wel tot basiliek gewijd, op 7 november 2010 door paus Benedictus XVI.
Aangezien dit wel een heel bijzondere kerk is, wilden wij door middel van entreegelden bijdragen een het voltooien van deze basiliek. Aanvankelijk was ik nog een beetje sceptisch, aangezien er wachttijden van anderhalf uur werden aangekondigd.
Maar dat bleek alleen voor de lift in één van de torens te zijn. Aangezien het interieur al redelijk voltooid is en er onder de kerk nog een museum aanwezig is, vloog het anderhalf uur redelijk snel voorbij.
Onder in de crypte ligt trouwens Gaudí zelf begraven, hij kwam door een noodlottige aanrijding met een tram om het leven.
Een nog niet gebouwde vieringtoren van 170 meter hoog, omringd door vier kleinere torens, zal Christus tussen de evangelisten voor moeten gaan stellen. De kerk wordt net enkele meters lager dan de Montjuïc, de hoogste heuvel in de stad. Gaudí heeft dit naar eigen zeggen gedaan uit respect voor de Schepper: hij wil die met zijn gebouw niet in hoogte overstijgen. Een goed voorbeeld van de invloed van -voor die tijd- moderne techniek in het oorspronkelijk ontwerp van de kerk is het licht dat uit het kruis op de hoogste toren over Barcelona zal moeten gaan schijnen als een vuurtoren. De kerk zal drie façades krijgen die elk een fase uit het leven van Jezus verbeelden (de façade van de geboorte en de façade van het lijden zijn reeds voltooid en aan de voorkant komt de façade van de glorie), met elk vier klokkentorens. Deze twaalf torens symboliseren de twaalf apostelen. De vier torens rondom de vieringtoren staan voor de vier evangelisten rondom Jezus Christus. Bovenaan de 120 meter hoge torens boven de toegangsdeuren staan woorden als "Hosanna", "Excelsis" en "Sanctus".
De geboortefaçade is aan de noordoostkant. Deze zijde is als eerste gebouwd en als enige nagenoeg volledig naar het ontwerp van en (tot aan diens overlijden) onder leiding van Gaudí geconstrueerd en zodoende volledig in Catalaans modernistische stijl. De beeldhouwwerken rond de drie poorten zijn in de thema's "Fe", "Esperança" en "Caritat" (geloof, hoop en liefde). In deze gevel wordt de geboorte van Christus omgeven door veel natuurscènes, waarvan sommige zelfs exotisch aandoen (zo zijn er sculpturen van pelikanen en giraffes). De oostpoort geeft toegang tot de vleugel van het Epistel van de kruisweg. Daarin komen in de vorm van beelden scènes voor uit het leven van Christus en uit de Mysteries van de Rozenkrans.
De zuidwestfaçade is de lijdensfaçade of façade van de Passie en gaat over het lijden van Christus. Deze zijde is een halve eeuw na de noordoostgevel gebouwd en is dus in een veel modernere stijl: "bekleed" met veel "hoekige" sculpturen. Boven in het portaal hangt een sculptuur van Jezus (zonder de traditionele lendendoek) aan het kruis van Josep María Subirachs. Ook is er op deze gevel een Magisch vierkant te vinden waarvan de Magische constante 33 is, de leeftijd waarop Jezus Christus stierf.
De voorkant, aan het zuidoosten, wordt de façade van de Glorie. Aan deze gevel is nog vrijwel niet begonnen. Deze façade zal als allerlaatste deel van de kerk voltooid worden.
Vervolgens konden we met de lift naar boven in één van de voltooide torens. Daar ontwaarde zich een fenomenaal uitzicht over de metropool en de werkzaamheden aan de kerk die momenteel gaande zijn.
Ik nam vervolgens de smalle wenteltrap naar beneden, Myra was verstandig en nam de lift:
Na een kort bezoek aan de historische stierenvechtersarena,
gingen we de oude binnenstad weer in en daar liepen we tegen dit gebouw aan, het Palau Güell.
Het is het enige gebouw waarbij Gaudí van begin tot einde betrokken was.
Een deel van 2009 is Palau Güell slechts gedeeltelijk te bezichtigen door een renovatie. Bij de bouw gebruikte men namelijk zwakke stenen, daarom is er kans op instorting. Opmerkelijk is dat vanaf de straatzijde bijna niets te zien is van het dak, waarop Gaudí een 'sprookjestuin' van geornamenteerde schoorsteenpijpen heeft laten bouwen. Elke schoorsteenpijp is een torentje met andere ornamentiek. Op het dak is ook de koepel te zien van de grote ontvangsthal, waarin lichtvensters in cirkels zijn geplaatst. Van binnenuit doet deze koepel denken aan een sterrenhemel. De toegangspoorten en zuilen in het interieur zijn in paraboolvorm gebouwd, hetgeen een architectonische vernieuwing was. De plafonds zijn allen met houtmotieven geornamenteerd. De meubels in dit gebouw zijn tevens voor een groot deel door Gaudí ontworpen.
Op het moment dat wij er waren, was het huis niet open voor bezichtigingen.
