In de maand mei was hij waarschijnlijk meer toeristen tegengekomen! :)
donderdag 26 juli 2012
Prachtige vakantiebestemming: The TX Panhandle!
Of toch niet? NRC Next redacteur Sjoerd de Jong plaatste afgelopen week een treffend stuk in de Reizen editie over het gebied waar ik al 6 vakanties (deels) heb doorgebracht:
In de maand mei was hij waarschijnlijk meer toeristen tegengekomen! :)
In de maand mei was hij waarschijnlijk meer toeristen tegengekomen! :)
Pijnenburg en Zonlicht
Gisteren heb ik, aan de hand van de fietskaarten in Google Maps, een nieuwe fietsroute naar het werk uitgeprobeerd en die route verliep toch een stuk sneller, ondanks dat deze route een stoplichtenparcours over de Cartesiusweg, Marnixlaan en Einsteindreef in Utrecht had. Daardoor was ik veel te vroeg in Soest en heb ik nog maar wat extra genoten van het fraaie weer, door deels off road te gaan fietsen in het Pijnenburg bos bij Baarn:
Daarna heb ik mijn oude leefomgeving in Soest weer verkend (toch wel wat veranderd!). Mijn oude flatje staat er in principe nog hetzelfde bij,:
maar de entree heeft nu een afgesloten portiek en het gebouw heeft een naam gekregen: Zonlicht!
Daarna heb ik mijn oude leefomgeving in Soest weer verkend (toch wel wat veranderd!). Mijn oude flatje staat er in principe nog hetzelfde bij,:
maar de entree heeft nu een afgesloten portiek en het gebouw heeft een naam gekregen: Zonlicht!
dinsdag 24 juli 2012
De parkpergola van het Máximapark
Het begint al ergens op te lijken!
"De bouw van de Parkpergola langs de rand van de Binnenhof in het Máximapark gaat flink door. Tot aan de bouwvakvakantie worden 36 betonnen delen toegevoegd aan de twee proefdelen die al stonden. Daarna wordt tot het eind van dit jaar verder gebouwd aan de pergola. Het deel tussen de Utrechtseweg en het trekpontje over de Vikingrijn heeft een lengte van 900 meter.
De Parkpergola wordt een 6 meter hoge begroeide, transparante rand langs De Binnenhof. De vormgeving is geïnspireerd op de honingraat. Sier- en klimplanten gaan delen van de Parkpergola begroeien. Ook kunnen er schuilplekken en nestkasten in worden geplaatst voor vogels en vleermuizen. Hierdoor komt de ecologische en botanische diversiteit van de Parkpergola goed tot zijn recht. Het aanplanten van klimplanten en bomen rondom de Parkpergola volgt in het plantseizoen 2012/2013 (tussen november en april). Realisatie van de Parkpergola is mede mogelijk dankzij een EFRO-subsidie vanuit Europa."
"De bouw van de Parkpergola langs de rand van de Binnenhof in het Máximapark gaat flink door. Tot aan de bouwvakvakantie worden 36 betonnen delen toegevoegd aan de twee proefdelen die al stonden. Daarna wordt tot het eind van dit jaar verder gebouwd aan de pergola. Het deel tussen de Utrechtseweg en het trekpontje over de Vikingrijn heeft een lengte van 900 meter.
De Parkpergola wordt een 6 meter hoge begroeide, transparante rand langs De Binnenhof. De vormgeving is geïnspireerd op de honingraat. Sier- en klimplanten gaan delen van de Parkpergola begroeien. Ook kunnen er schuilplekken en nestkasten in worden geplaatst voor vogels en vleermuizen. Hierdoor komt de ecologische en botanische diversiteit van de Parkpergola goed tot zijn recht. Het aanplanten van klimplanten en bomen rondom de Parkpergola volgt in het plantseizoen 2012/2013 (tussen november en april). Realisatie van de Parkpergola is mede mogelijk dankzij een EFRO-subsidie vanuit Europa."
maandag 23 juli 2012
Rondje Vecht en Gooi
Zomer 2012 - dag 2; tijd voor een wat langere fietstocht! En dat is een tocht van iets meer dan 85km geworden, langs vrijwel de gehele rivier de Vecht en door een deel van 't Gooi. Tijdens het eerste stuk langs de Vecht was het behoorlijk druk met recreanten en wat dies meer zij. Ook werden bij een aantal ophaalbruggen filmopnamen gemaakt en in Vreeland was een hele straat in het centrum afgesloten voor opnamen. Geen idee welke produktie het is, maar wellicht speel ik nog ergens een onbedoelde figurantenrol...
De terugweg verliep weer redelijk zwaar (ondanks de slechts 3 Bft tegen), vandaar dat mijn gemiddelde op een schamele 20 km/uur is uitgekomen. Hier een paar plaatjes:
De gefietste route:
En zo'n fraaie zomerdag vraagt natuurlijk om deze manier van eten bereiden:
De komende drie dagen moet er weer gewerkt worden, dus helaas even geen uitstapjes meer.
De terugweg verliep weer redelijk zwaar (ondanks de slechts 3 Bft tegen), vandaar dat mijn gemiddelde op een schamele 20 km/uur is uitgekomen. Hier een paar plaatjes:
De gefietste route:
En zo'n fraaie zomerdag vraagt natuurlijk om deze manier van eten bereiden:
Zomer 2012 eindelijk begonnen!
Droog weer met vooral blauwe luchten, weinig wind en temperaturen boven 20 graden; afgelopen weekeinde was het dan eindelijk zo ver. Ideaal weer om erop uit te trekken en dat deed ik gisteren tijdens het weekendbezoek aan mijn ouders eerst met een fietstochtje door de Drentse Hooglanden. En dan kom je wel eens in plaatsjes terecht waar ik zelfs als Drent nog nooit van gehoord had!
Eenmaal terug in ons geliefde Utrecht stond een bezoek aan het rondreizende culturele circus De Parade op het programma. Gelukkig hadden we de kaartjes voor de voorstellingen die we wilden bezoeken al van tevoren online gekocht; dat bleek een lange wachttijd voor de kassa te schelen. Het was er behoorlijk druk namelijk!
Na een koud witbiertje genuttigd te hebben, stond een bezoek aan de voorstelling Hulphond op het programma.
We hebben erg genoten van hetgeen Remko Vrijdag en Martine Sandifort over ons heen storten. In hoog tempo ging het van de ene situatieschets naar de volgende en niet zelden zetten beide het op een zingen.
De Volkskrant schreef er het volgende over:
"Remko Vrijdag en Martine Sandifort kennen elkaar al van de Kleinkunstacademie in Amsterdam, maar dat zij als cabaretduo op het podium staan, is een primeur. Allebei hadden ze sinds hun afstuderen namelijk wel wat anders te doen: Vrijdag vierde triomfen met cabarettrio De Vliegende Panters, en Sandifort vormde een gouden duo met Alex Klaasen in de voorstelling Volgend jaar lach je d'r om. Maar vanaf nu is het dus Vrijdag & Sandifort. Hun voorstelling Hulphond wordt in korte versie op De Parade gespeeld, en gaat dit najaar als avondvullende voorstelling op tournee. Na het aanschouwen van het Parade-halfuurtje kan alvast worden vastgesteld dat Hulphond een van de grote beloftes is van het komende cabaretseizoen. In een mum van tijd winden Vrijdag en Sandifort het publiek om hun vinger, met een soepel aan elkaar gemonteerde reeks maffe, hulpbehoevende types, zoals die sikkeneurige Amsterdamse die haar man beveelt dat ze 'een hulphond' wil, of die hitsige moeder die haar oppas, een jonge knul die eigenlijk naar een eindexamenfeestje moet, probeert te verleiden door haar kont resoluut in zijn gezicht te duwen. Naast hoogst komisch is het ook nog eens zeer muzikaal: Martine Sandifort zet in het R&B-achtige slotnummer, voor alle 'single sisters in the house' en met een weinig hoopvolle boodschap over het vrijgezellenbestaan, een enorme strot op die grote indruk maakt. Helemaal duizelig sta je na afloop weer buiten, een ritje in de zweefmolen hoeft niet meer."
De trailer probeert de voorstelling te vangen, maar dat lukt toch niet helemaal. Vooral zelf gaan kijken dus!
Na een kleine tapasmaaltijd konden we alweer door naar de volgende voorstelling; Sammi & The Highwaymen.
"De lucht trilt van de hitte in het warme zuiden van de VS. Op de porch zit de zangeres. Ze zingt een lied van zinderend verlangen. Zangeres Sammi Smith scoorde haar grootste hit in 1970. Het zijn de hoogtijdagen van de outlaw countrymuzikanten: Johnny Cash, Willie Nelson, Kris Kristofferson en Waylon Jennings. Zij noemen zich later the Highwaymen. Terwijl Nashville in de ban is van de gelikte en gladgeschuurde country zingen Sammi en de mannen rauwe, eenzame liedjes. Met verhalen door: Leo Blokhuis en muziek door: Ricky Koole, Wouter Planteijdt, Alan McLachlan/BJ Baartmans en JJ Goossens."
Ook dit was heerlijk om bijgewoond te hebben. Niet vanwege de humor, maar vanwege de muziek en muziekgeschiedenis. Leo Blokhuis is een geboren verteller en Ricky heeft een stem en verschijning om als een blok voor in katzwijm te vallen.
Leuke bezigheden voor een zomers weertype hè? Om het af te sluiten (nee, niet het zomerweer, maar deze posting) plaats ik nog een tweetal tuinfotootjes:
Eenmaal terug in ons geliefde Utrecht stond een bezoek aan het rondreizende culturele circus De Parade op het programma. Gelukkig hadden we de kaartjes voor de voorstellingen die we wilden bezoeken al van tevoren online gekocht; dat bleek een lange wachttijd voor de kassa te schelen. Het was er behoorlijk druk namelijk!
We hebben erg genoten van hetgeen Remko Vrijdag en Martine Sandifort over ons heen storten. In hoog tempo ging het van de ene situatieschets naar de volgende en niet zelden zetten beide het op een zingen.
De Volkskrant schreef er het volgende over:
"Remko Vrijdag en Martine Sandifort kennen elkaar al van de Kleinkunstacademie in Amsterdam, maar dat zij als cabaretduo op het podium staan, is een primeur. Allebei hadden ze sinds hun afstuderen namelijk wel wat anders te doen: Vrijdag vierde triomfen met cabarettrio De Vliegende Panters, en Sandifort vormde een gouden duo met Alex Klaasen in de voorstelling Volgend jaar lach je d'r om. Maar vanaf nu is het dus Vrijdag & Sandifort. Hun voorstelling Hulphond wordt in korte versie op De Parade gespeeld, en gaat dit najaar als avondvullende voorstelling op tournee. Na het aanschouwen van het Parade-halfuurtje kan alvast worden vastgesteld dat Hulphond een van de grote beloftes is van het komende cabaretseizoen. In een mum van tijd winden Vrijdag en Sandifort het publiek om hun vinger, met een soepel aan elkaar gemonteerde reeks maffe, hulpbehoevende types, zoals die sikkeneurige Amsterdamse die haar man beveelt dat ze 'een hulphond' wil, of die hitsige moeder die haar oppas, een jonge knul die eigenlijk naar een eindexamenfeestje moet, probeert te verleiden door haar kont resoluut in zijn gezicht te duwen. Naast hoogst komisch is het ook nog eens zeer muzikaal: Martine Sandifort zet in het R&B-achtige slotnummer, voor alle 'single sisters in the house' en met een weinig hoopvolle boodschap over het vrijgezellenbestaan, een enorme strot op die grote indruk maakt. Helemaal duizelig sta je na afloop weer buiten, een ritje in de zweefmolen hoeft niet meer."
De trailer probeert de voorstelling te vangen, maar dat lukt toch niet helemaal. Vooral zelf gaan kijken dus!
Na een kleine tapasmaaltijd konden we alweer door naar de volgende voorstelling; Sammi & The Highwaymen.
"De lucht trilt van de hitte in het warme zuiden van de VS. Op de porch zit de zangeres. Ze zingt een lied van zinderend verlangen. Zangeres Sammi Smith scoorde haar grootste hit in 1970. Het zijn de hoogtijdagen van de outlaw countrymuzikanten: Johnny Cash, Willie Nelson, Kris Kristofferson en Waylon Jennings. Zij noemen zich later the Highwaymen. Terwijl Nashville in de ban is van de gelikte en gladgeschuurde country zingen Sammi en de mannen rauwe, eenzame liedjes. Met verhalen door: Leo Blokhuis en muziek door: Ricky Koole, Wouter Planteijdt, Alan McLachlan/BJ Baartmans en JJ Goossens."
Ook dit was heerlijk om bijgewoond te hebben. Niet vanwege de humor, maar vanwege de muziek en muziekgeschiedenis. Leo Blokhuis is een geboren verteller en Ricky heeft een stem en verschijning om als een blok voor in katzwijm te vallen.
Leuke bezigheden voor een zomers weertype hè? Om het af te sluiten (nee, niet het zomerweer, maar deze posting) plaats ik nog een tweetal tuinfotootjes:
donderdag 19 juli 2012
Tijd voor ADS-dagen!
KNMI.nl: "Het KNMI houdt ook het aantal dagen bij met mooi weer, zogenaamde ADS dagen, "Above Normal", "Dry" en "Sunny". Dat zijn de voor het algemene publiek mooiste dagen met een gemiddelde temperatuur ruim boven normaal (het decadegemiddelde), hooguit 0,2 mm neerslag en een zonneschijnduur van minstens 50 procent."
Tot nu toe heeft deze meteorologische zomer (vanaf 1 juni) 0 ADS-dagen geproduceerd. Niet zo gek dat er zo veel over het huidige zomerweer geklaagd wordt dus!
Net als in 1991, 1987 en 1956 heeft de maand juni dit jaar geen enkele ADS-dag opgeleverd. In 1991 en 1987 liep dat aantal in de maand juli snel op door prachtig zomerweer. In 1956 echter niet en dat zou ook een hele lang tijd niet gebeuren, pas op 20 september was er sprake van een ADS-dag. Kortom, de zomer van 2012 doet het qua aantal ADS-dagen vergelijkbaar slecht met de zomer van 1956, tot dit jaar de enige zomer sinds 1900 dat er van 1 juni t/m 20 juli 0 ADS-dagen geregistreerd werden. Een toevalligheid is dat afgelopen februari ook de laagste temperaturen gemeten werden sinds 1956. En dat de droogte in de VS dit jaar vergelijkbaar is met die in 1956. Maar in het verleden behaalde resultaten...
Kijken we vanaf 1 mei, dan zijn er dit jaar 7 ADS-dagen geweest. Dit komt natuurlijk op conto van de prachtige periode die eind mei geregistreerd werd. Normaal zijn er tot halverwege juli ongeveer 18 ADS-dagen in ons land. Het treurigste record stamt uit 1962; dat jaar waren er tot op dit moment slechts 3 ADS-dagen en t/m 30 september een magere 6 (het kan dus nog beroerder).
Topjaar van de 20e eeuw was 1947 met in De Bilt in de zomerperiode mei- september 78 ADS-dagen. Het hele jaar telde er toen zelfs 90!
Voor begin volgende week staat een aantal droge en zonnige dagen op het programma waarbij de temperatuur oploopt tot rond of iets boven de normale waarde voor de tijd van het jaar. Mogelijk worden er dan eindelijk weer eens ADS-dagen gescoord!
Tot nu toe heeft deze meteorologische zomer (vanaf 1 juni) 0 ADS-dagen geproduceerd. Niet zo gek dat er zo veel over het huidige zomerweer geklaagd wordt dus!
Net als in 1991, 1987 en 1956 heeft de maand juni dit jaar geen enkele ADS-dag opgeleverd. In 1991 en 1987 liep dat aantal in de maand juli snel op door prachtig zomerweer. In 1956 echter niet en dat zou ook een hele lang tijd niet gebeuren, pas op 20 september was er sprake van een ADS-dag. Kortom, de zomer van 2012 doet het qua aantal ADS-dagen vergelijkbaar slecht met de zomer van 1956, tot dit jaar de enige zomer sinds 1900 dat er van 1 juni t/m 20 juli 0 ADS-dagen geregistreerd werden. Een toevalligheid is dat afgelopen februari ook de laagste temperaturen gemeten werden sinds 1956. En dat de droogte in de VS dit jaar vergelijkbaar is met die in 1956. Maar in het verleden behaalde resultaten...
Kijken we vanaf 1 mei, dan zijn er dit jaar 7 ADS-dagen geweest. Dit komt natuurlijk op conto van de prachtige periode die eind mei geregistreerd werd. Normaal zijn er tot halverwege juli ongeveer 18 ADS-dagen in ons land. Het treurigste record stamt uit 1962; dat jaar waren er tot op dit moment slechts 3 ADS-dagen en t/m 30 september een magere 6 (het kan dus nog beroerder).
Topjaar van de 20e eeuw was 1947 met in De Bilt in de zomerperiode mei- september 78 ADS-dagen. Het hele jaar telde er toen zelfs 90!
Voor begin volgende week staat een aantal droge en zonnige dagen op het programma waarbij de temperatuur oploopt tot rond of iets boven de normale waarde voor de tijd van het jaar. Mogelijk worden er dan eindelijk weer eens ADS-dagen gescoord!
maandag 16 juli 2012
Brotherhood
Mensen die houden van hoge kwaliteit tv-series, zijn ongetwijfeld bekend met de Amerikaanse zender HBO, want deze zender heeft meerdere van dergelijke series geproduceerd en uitgezonden.
Zelf ben ik onder meer groot bewonderaar van deze series: Band of Brothers, Boardwalk Empire, Six Feet Under, The Sopranos, The Wire en True Blood.
Onlangs ben ik begonnen aan een serie die niet uit het HBO-kokertje is gekomen, maar van een concurrerende betaalzender, Showtime. Deze serie heet Brotherhood en de eerste reeks is in 2006 uitgezonden op Showtime en bedacht door Blake Masters. Brotherhood gaat over twee broers in Providence (Rhode Island) uit een buurt van Ierse Amerikanen. Tommy Caffee (Jason Clarke) is een lokale politicus met ambities en zijn broer Michael (Jason Isaacs) is betrokken bij de Ierse maffia in de buurt. Hierdoor komen de broers geregeld tegenover elkaar te staan.
Het maffia thema met bijbehorend geweld heeft natuurlijk veel raakvlakken met die van de Italiaans-Amerikaanse maffia in The Sopranos, terwijl de politieke verhaallijn lijkt op hetgeen in The Wire is vertoond.
Ik heb in Nederland nog weinig gehoord over deze serie, maar destijds waren de critici in de VS behoorlijk lovend.
Van wikipedia: "Many critics compared the series to The Sopranos. Some felt that it was actually closer in tone to another HBO drama, The Wire, in terms of portraying "a fine-textured portrait of a blue-collar city" and predicted comparable under performance in terms of finding an audience. LA Weekly stated that the show may be more satisfying for viewers than the sixth season of The Sopranos in terms of emotional payoff. Critics have characterized the show as being part of a wave of programming that puts Showtime on a level pegging with their pay cable rival HBO in terms of quality.
Critics have praised the central performances of Clarke and Isaacs. They have also commented on the authenticity in casting down to the minor roles and the strong characterization of the supporting cast. The Hollywood Reporter named the show as the one to watch over the summer it debuted and stated that the ensemble of well drawn characters created a "reality that speaks to the collision of interests, the dispersal of power and the impossibility of effective compromise." The Phoenix picked out Annabeth Gish's against type role as an adulterous addict as potentially re-defining her career. Variety said that Isaacs performance as Michael provided the lifeblood of the series by grabbing the attention. The Seattle Post Intelligencer described the show as a "masterpiece." Variety called it "the jewel Showtime has sought for years." The show has been criticized as lacking the humorous approach of Italian-American gangster stories like A Bronx Tale, Goodfellas, and The Sopranos. The show has also been described as initially off putting due to its flawed characters but more involving as it progresses. Canadian tv show EWTV dubbed it the Irish Mob version of the The Sopranos. "
In de VS is het niet verder gekomen dan 3 seizoenen, dus ik heb er na deze eerst reeks nog twee te gaan.
Zelf ben ik onder meer groot bewonderaar van deze series: Band of Brothers, Boardwalk Empire, Six Feet Under, The Sopranos, The Wire en True Blood.
Onlangs ben ik begonnen aan een serie die niet uit het HBO-kokertje is gekomen, maar van een concurrerende betaalzender, Showtime. Deze serie heet Brotherhood en de eerste reeks is in 2006 uitgezonden op Showtime en bedacht door Blake Masters. Brotherhood gaat over twee broers in Providence (Rhode Island) uit een buurt van Ierse Amerikanen. Tommy Caffee (Jason Clarke) is een lokale politicus met ambities en zijn broer Michael (Jason Isaacs) is betrokken bij de Ierse maffia in de buurt. Hierdoor komen de broers geregeld tegenover elkaar te staan.
Het maffia thema met bijbehorend geweld heeft natuurlijk veel raakvlakken met die van de Italiaans-Amerikaanse maffia in The Sopranos, terwijl de politieke verhaallijn lijkt op hetgeen in The Wire is vertoond.
Ik heb in Nederland nog weinig gehoord over deze serie, maar destijds waren de critici in de VS behoorlijk lovend.
Van wikipedia: "Many critics compared the series to The Sopranos. Some felt that it was actually closer in tone to another HBO drama, The Wire, in terms of portraying "a fine-textured portrait of a blue-collar city" and predicted comparable under performance in terms of finding an audience. LA Weekly stated that the show may be more satisfying for viewers than the sixth season of The Sopranos in terms of emotional payoff. Critics have characterized the show as being part of a wave of programming that puts Showtime on a level pegging with their pay cable rival HBO in terms of quality.
Critics have praised the central performances of Clarke and Isaacs. They have also commented on the authenticity in casting down to the minor roles and the strong characterization of the supporting cast. The Hollywood Reporter named the show as the one to watch over the summer it debuted and stated that the ensemble of well drawn characters created a "reality that speaks to the collision of interests, the dispersal of power and the impossibility of effective compromise." The Phoenix picked out Annabeth Gish's against type role as an adulterous addict as potentially re-defining her career. Variety said that Isaacs performance as Michael provided the lifeblood of the series by grabbing the attention. The Seattle Post Intelligencer described the show as a "masterpiece." Variety called it "the jewel Showtime has sought for years." The show has been criticized as lacking the humorous approach of Italian-American gangster stories like A Bronx Tale, Goodfellas, and The Sopranos. The show has also been described as initially off putting due to its flawed characters but more involving as it progresses. Canadian tv show EWTV dubbed it the Irish Mob version of the The Sopranos. "
In de VS is het niet verder gekomen dan 3 seizoenen, dus ik heb er na deze eerst reeks nog twee te gaan.
zaterdag 14 juli 2012
Een avondje met John Fogerty
Gisteravond ben ik met Ewoud en de familie Faber naar Amsterdam gereden om het concert van John Fogerty bij te wonen. Opnieuw naar de Ziggo Dome dus, mijn derde concert aldaar in 3 weken tijd!
De naam John Fogerty zal niet bij iedereen direct een belletje doen rinkelen, maar hij is de oprichter, song writer, zanger en gitarist van één der grootste bands uit de Amerikaanse rock geschiedenis: Creedence Clearwater Revival (ook wel CCR of Creedance genoemd).
Hij zit al ruim 45 jaren in het vak (is ondertussen 67 jaren oud), al heeft hij zich na het uiteenvallen van Creedance in 1972 tot 1985 buiten de media gehouden. Vanwege allerlei vervelende rechtzaken aangaande royalties/rechten heeft hij tot 1997 geweigerd om oude CCR nummers te spelen. In die periode bracht hij wel aan aantal solo-albums uit.
Maar ondertussen speelt hij gewoon weer de Creedence zoals veel mensen die kennen en dat staat garant voor een feestje! Zo ook gisteravond; 75% van de gespeelde nummers bleek het oude CCR-werk en dat viel uitermate goed bij het publiek in de bij lange na niet uitverkochte Ziggo Dome (2de ring vrijwel leeg en donker). Ewoud en ik hadden staanplaatsen, vrij dicht bij het podium en daarmee ook direct onder de grote speakers. En dat kwam de geluidsbeleving niet helemaal ten goede, want het geluid in de Ziggo Dome is nogal luid. Stop daarbij een band met 5 gitaren en er komt een ware orkaan van geluid op je trommelvliezen te staan...
John komt nog erg fit over, rennend met gitaar van de ene kant van het podium naar de andere kant en af en toe de armpjes de lucht in. Hij is op leeftijd, dus zijn stem is niet meer wat het ooit geweest is en tijdens Fortunate Son viel zijn stem zelfs even helemaal weg, maar over het algemeen kan hij nog prima zijn nummers zingen.
Het was voor mij een mooie ervaring om een dergelijke legende uit de muziekgeschiedenis nog op een hoog niveau te kunnen zien optreden. Duimpjes omhoog voor John!
Hieronder de gespeelde setlist (van de website van John Fogerty):
Paar foto's:
Paar video's:
Meer video's op mijn YouTube kanaal.
De naam John Fogerty zal niet bij iedereen direct een belletje doen rinkelen, maar hij is de oprichter, song writer, zanger en gitarist van één der grootste bands uit de Amerikaanse rock geschiedenis: Creedence Clearwater Revival (ook wel CCR of Creedance genoemd).
Hij zit al ruim 45 jaren in het vak (is ondertussen 67 jaren oud), al heeft hij zich na het uiteenvallen van Creedance in 1972 tot 1985 buiten de media gehouden. Vanwege allerlei vervelende rechtzaken aangaande royalties/rechten heeft hij tot 1997 geweigerd om oude CCR nummers te spelen. In die periode bracht hij wel aan aantal solo-albums uit.
Maar ondertussen speelt hij gewoon weer de Creedence zoals veel mensen die kennen en dat staat garant voor een feestje! Zo ook gisteravond; 75% van de gespeelde nummers bleek het oude CCR-werk en dat viel uitermate goed bij het publiek in de bij lange na niet uitverkochte Ziggo Dome (2de ring vrijwel leeg en donker). Ewoud en ik hadden staanplaatsen, vrij dicht bij het podium en daarmee ook direct onder de grote speakers. En dat kwam de geluidsbeleving niet helemaal ten goede, want het geluid in de Ziggo Dome is nogal luid. Stop daarbij een band met 5 gitaren en er komt een ware orkaan van geluid op je trommelvliezen te staan...
John komt nog erg fit over, rennend met gitaar van de ene kant van het podium naar de andere kant en af en toe de armpjes de lucht in. Hij is op leeftijd, dus zijn stem is niet meer wat het ooit geweest is en tijdens Fortunate Son viel zijn stem zelfs even helemaal weg, maar over het algemeen kan hij nog prima zijn nummers zingen.
Het was voor mij een mooie ervaring om een dergelijke legende uit de muziekgeschiedenis nog op een hoog niveau te kunnen zien optreden. Duimpjes omhoog voor John!
Hieronder de gespeelde setlist (van de website van John Fogerty):
Paar foto's:
Paar video's:
Meer video's op mijn YouTube kanaal.
woensdag 11 juli 2012
Madonna MDNA tour - de video's
Hieronder een selectie video's die ik afgelopen zondag heb geschoten tijdens het concert van Madonna in de Ziggo Dome.
Een deel van de soundcheck:
Drie nummers in één video; Gang Bang, Papa Don't Preach and Hung Up
I Don't Give A:
Een deel van Like A Virgin:
De overige video's zijn te vinden op mijn YouTube kanaal.
Een deel van de soundcheck:
Drie nummers in één video; Gang Bang, Papa Don't Preach and Hung Up
I Don't Give A:
Een deel van Like A Virgin:
De overige video's zijn te vinden op mijn YouTube kanaal.
Fleurig op de Haar
Gisteren hebben Myra en ik een bezoek gebracht aan Fleurig Huis & Tuin op het terrein van Kasteel de Haar in Haarzuilens.
De atmosferische omstandigheden vielen vaak mee, maar soms moest er even geschuild worden. Ook was er redelijk wat volk op de been en was het aanbod van kraampjes redelijk te noemen.
Veel planten hebben we niet gekocht, alleen 3 Calla knollen/wortelstokken. Wel nog een aantal kunst/kitschobjecten voor in de tuin.
Het leukste vonden we de rondleiding die we gedaan hebben in het prachtige kasteel. Zoveel grandeur verwacht je niet op een steenworpafstand van je huis!
Vanwege de fair was de rondleiding goedkoper en korter dan normaal; zo hebben we de slaapvertrekken niet kunnen zien. Wel de keuken, eetzaal, danszaal, ridderzaal, enz. Helaas mochten we geen opnamen maken in het kasteel en ook online kan ik niet veel vinden. Misschien dat dit filmpje iets prijs geeft, maar ga vooral zelf kijken!
De atmosferische omstandigheden vielen vaak mee, maar soms moest er even geschuild worden. Ook was er redelijk wat volk op de been en was het aanbod van kraampjes redelijk te noemen.
Veel planten hebben we niet gekocht, alleen 3 Calla knollen/wortelstokken. Wel nog een aantal kunst/kitschobjecten voor in de tuin.
Het leukste vonden we de rondleiding die we gedaan hebben in het prachtige kasteel. Zoveel grandeur verwacht je niet op een steenworpafstand van je huis!
Vanwege de fair was de rondleiding goedkoper en korter dan normaal; zo hebben we de slaapvertrekken niet kunnen zien. Wel de keuken, eetzaal, danszaal, ridderzaal, enz. Helaas mochten we geen opnamen maken in het kasteel en ook online kan ik niet veel vinden. Misschien dat dit filmpje iets prijs geeft, maar ga vooral zelf kijken!
maandag 9 juli 2012
Queen of Pop heerst in Ziggo Dome
Gisteren was het dan zo ver; mijn eerste bezoek aan hare hoogheid Madonna Louise Veronica Ciccone.
Aangezien er eerst nog gewerkt moest worden, kon ik niet al 's middags in de rij gaan staan voor de beste staanplaatsen, maar toen Ewoud en ik om 17.15 uur bij de Ziggo Dome arriveerden, viel het eigenlijk nog wel mee met de drukte. Desondanks was het wel zo druk dat we collega Bram en zijn geliefde niet meer konden traceren. Zelfs het plegen van telefoontjes en Sms'jes leverde niets op. Dus sloten we braaf aan het einde van rij aan, om vervolgens nog bijna een uur van enkele zonnestralen te genieten.
Even na 18 uur gingen onze deuren open en verliep het proces van de zaal binnenlopen heel soepeltjes.
We kwamen al snel in de buurt van een catwalk-uitloop van het podium te staan en die plaats beviel ons wel goed. Blijven staan dus!
En wat een verrassing dat Madonna juist met haar soundcheck en opwarming bezig was. Er was interactie met het publiek, het dansen moest soms onderbroken worden en we kregen haar van dichtbij te zien. Ondanks haar geringe lengte is ze toch een indrukwekkend voorkomen en ze laat direct merken de regie strak in handen te hebben.
Na een half uur verdween ze weer en begon voor ons het lange wachten...
We hadden reeds vernomen dat het concert van zaterdag laat begon, dus we waren enigszins voorbereid. Maar uren op één plaats staan zonder veel bewegingsvrijheid begint op onze leeftijd toch steeds zwaarder te worden. :)
Het voorprogramma stond aanvankelijk vanaf 19.30 uur op het programma, maar Martin Solveig begon pas tegen 20.30 uur. Van te voren kenden we niet veel van DJ Solveig, behalve dan natuurlijk "Hello". Maar hij is ook producer en heeft zijn stempel op vele radiohitjes staan en die nummers kregen dan ook een goede ontvangst in de zaal. Ook kwam een aantal remixes van Madonna songs voorbij en dat was natuurlijk helemaal lekker.
Na het voorprogramma was het opnieuw wachten geblazen, gelukkig is het Ewoud een keer gelukt om drinken te halen en mij weer terug te vinden in de massa. Rond 22.10 uur kon de show van Madonna dan eindelijk beginnen. En wat voor show!
Een visueel overrompelend spektakel met continue wisselende sets en outfits, met vele dansers en zelfs nog twee van Madonna haar kinderen die een klein gedeelte van de show mochten komen opdraven. Ook was er op een gegeven moment ruimte voor interactie met de zaal, wat nog een huwelijksaanzoek opleverde. Even dachten we nog dat collega Bram op de knieën ging, maar het bleek een ander stel (we hadden Bram nog altijd niet gezien).
De meeste liedjes die gespeeld werden komen van haar meest recente album MDNA, het is dan ook de MDNA-tour. Ik moet zeggen dat ik een aantal liedjes op dit album meer en meer ben gaan waarderen, maar dat er ook nog nummers op staan die me minder kunnen bekoren. Vanzelfsprekend deed ze ook een aantal van haar jaren 80/90 hits, vaak wel in een andere uitvoering. Om aan te geven dat Born This Way van Lady Gaga eigenlijk gewoon Express Yourself van Madonna is, zong ze beide nummers gecombineerd om aansluitend te zingen "She's Not Me".
De avond vloog echt om en toen even na middernacht de show voorbij was, kon ik met een voldaan gevoel de zaal verlaten. Ze heeft duidelijk meer indruk achter gelaten dan ik van te voren had verwacht, ook al staan haar zangkunsten niet meer op de eerste plaats en werd er geregeld teruggegrepen op bandjes.
Gelukkig hebben we Bram en partner na de show nog getroffen, zodat we konden naborrelen in een bar bij de Dome. We waren allemaal positief over hetgeen we deze avond gezien hebben, dus na een uur bijkletsen konden we met een goed gevoel huiswaarts keren.
Ik heb meerdere video's van de show gemaakt, maar die zal ik later wel een keer toevoegen. Hieronder een aantal foto's die ik heb geschoten:
De soundcheck:
Het voorprogramma:
De show van de koningin:
De setlist
Overzicht van meerdere recensies via het NRC
Recensie Volkskrant
Recensie Nu.nl
Recensie De Telegraaf
Aangezien er eerst nog gewerkt moest worden, kon ik niet al 's middags in de rij gaan staan voor de beste staanplaatsen, maar toen Ewoud en ik om 17.15 uur bij de Ziggo Dome arriveerden, viel het eigenlijk nog wel mee met de drukte. Desondanks was het wel zo druk dat we collega Bram en zijn geliefde niet meer konden traceren. Zelfs het plegen van telefoontjes en Sms'jes leverde niets op. Dus sloten we braaf aan het einde van rij aan, om vervolgens nog bijna een uur van enkele zonnestralen te genieten.
Even na 18 uur gingen onze deuren open en verliep het proces van de zaal binnenlopen heel soepeltjes.
We kwamen al snel in de buurt van een catwalk-uitloop van het podium te staan en die plaats beviel ons wel goed. Blijven staan dus!
En wat een verrassing dat Madonna juist met haar soundcheck en opwarming bezig was. Er was interactie met het publiek, het dansen moest soms onderbroken worden en we kregen haar van dichtbij te zien. Ondanks haar geringe lengte is ze toch een indrukwekkend voorkomen en ze laat direct merken de regie strak in handen te hebben.
Na een half uur verdween ze weer en begon voor ons het lange wachten...
We hadden reeds vernomen dat het concert van zaterdag laat begon, dus we waren enigszins voorbereid. Maar uren op één plaats staan zonder veel bewegingsvrijheid begint op onze leeftijd toch steeds zwaarder te worden. :)
Het voorprogramma stond aanvankelijk vanaf 19.30 uur op het programma, maar Martin Solveig begon pas tegen 20.30 uur. Van te voren kenden we niet veel van DJ Solveig, behalve dan natuurlijk "Hello". Maar hij is ook producer en heeft zijn stempel op vele radiohitjes staan en die nummers kregen dan ook een goede ontvangst in de zaal. Ook kwam een aantal remixes van Madonna songs voorbij en dat was natuurlijk helemaal lekker.
Na het voorprogramma was het opnieuw wachten geblazen, gelukkig is het Ewoud een keer gelukt om drinken te halen en mij weer terug te vinden in de massa. Rond 22.10 uur kon de show van Madonna dan eindelijk beginnen. En wat voor show!
Een visueel overrompelend spektakel met continue wisselende sets en outfits, met vele dansers en zelfs nog twee van Madonna haar kinderen die een klein gedeelte van de show mochten komen opdraven. Ook was er op een gegeven moment ruimte voor interactie met de zaal, wat nog een huwelijksaanzoek opleverde. Even dachten we nog dat collega Bram op de knieën ging, maar het bleek een ander stel (we hadden Bram nog altijd niet gezien).
De meeste liedjes die gespeeld werden komen van haar meest recente album MDNA, het is dan ook de MDNA-tour. Ik moet zeggen dat ik een aantal liedjes op dit album meer en meer ben gaan waarderen, maar dat er ook nog nummers op staan die me minder kunnen bekoren. Vanzelfsprekend deed ze ook een aantal van haar jaren 80/90 hits, vaak wel in een andere uitvoering. Om aan te geven dat Born This Way van Lady Gaga eigenlijk gewoon Express Yourself van Madonna is, zong ze beide nummers gecombineerd om aansluitend te zingen "She's Not Me".
De avond vloog echt om en toen even na middernacht de show voorbij was, kon ik met een voldaan gevoel de zaal verlaten. Ze heeft duidelijk meer indruk achter gelaten dan ik van te voren had verwacht, ook al staan haar zangkunsten niet meer op de eerste plaats en werd er geregeld teruggegrepen op bandjes.
Gelukkig hebben we Bram en partner na de show nog getroffen, zodat we konden naborrelen in een bar bij de Dome. We waren allemaal positief over hetgeen we deze avond gezien hebben, dus na een uur bijkletsen konden we met een goed gevoel huiswaarts keren.
Ik heb meerdere video's van de show gemaakt, maar die zal ik later wel een keer toevoegen. Hieronder een aantal foto's die ik heb geschoten:
De soundcheck:
Het voorprogramma:
De show van de koningin:
De setlist
Overzicht van meerdere recensies via het NRC
Recensie Volkskrant
Recensie Nu.nl
Recensie De Telegraaf
donderdag 5 juli 2012
Honderd kilometer in de benen
En dat is nog steeds te voelen!
Gisteren heb ik een tocht over de Lekdijk in de richting van Rotterdam gemaakt. Er stond een matig zuidelijk briesje en ik vertrok onder een uitgestrekt wolkenveld. Op de grens met Zuid-Holland brak het echter helemaal open en werd het snel warmer.
De dijk was op meerdere plaatsen opengebroken door werkzaamheden waardoor er omleidingen door dorpen en stadjes waren uitgezet.
Op een kilometer of 10 van Rotterdam vond ik mooi geweest en begon ik aan de terugweg, een stukje ten noorden van de rivier. Daar begon mijn lichaam na verloop van tijd te protesteren, waardoor ik soms een pauze heb moeten nemen.
Uiteindelijk heb ik ons huis weer heelhuids bereikt met 96 km op de teller. Beetje jammer van die laatste 4 km inderdaad...
Hier de gereden route:
Paar foto's:
Gisteren heb ik een tocht over de Lekdijk in de richting van Rotterdam gemaakt. Er stond een matig zuidelijk briesje en ik vertrok onder een uitgestrekt wolkenveld. Op de grens met Zuid-Holland brak het echter helemaal open en werd het snel warmer.
De dijk was op meerdere plaatsen opengebroken door werkzaamheden waardoor er omleidingen door dorpen en stadjes waren uitgezet.
Op een kilometer of 10 van Rotterdam vond ik mooi geweest en begon ik aan de terugweg, een stukje ten noorden van de rivier. Daar begon mijn lichaam na verloop van tijd te protesteren, waardoor ik soms een pauze heb moeten nemen.
Uiteindelijk heb ik ons huis weer heelhuids bereikt met 96 km op de teller. Beetje jammer van die laatste 4 km inderdaad...
Hier de gereden route:
Paar foto's:
woensdag 4 juli 2012
Bezoekje aan Nimwèège
Voor de derde keer in een week tijd ben ik gisteren met de auto afgereisd naar Nijmegen. Opnieuw kwamen we voor de Waalbrug in de file te staan, maar gelukkig stelde die file gisteren maar weinig voor. Het vinden van een parkeerplaats in het centrum ging helaas niet zo soepel, maar uiteindelijk hebben we hem in de Eiermarkt-parkeergarage gestald.
Daarna hebben we een lekker drankje genuttigd op de Waalkade en een wandeling gemaakt door het centrum en een paar parken.
Nijmegen blijkt een omvangrijk winkelhart te hebben en Myra kwam dan ook al snel in de verleiding om te gaan shoppen, maar ze hield zich kranig....
Hieronder een paar plaatjes:
Daarna hebben we een lekker drankje genuttigd op de Waalkade en een wandeling gemaakt door het centrum en een paar parken.
Nijmegen blijkt een omvangrijk winkelhart te hebben en Myra kwam dan ook al snel in de verleiding om te gaan shoppen, maar ze hield zich kranig....
Hieronder een paar plaatjes:
Abonneren op:
Posts (Atom)