Gisteren heb ik voor het eerst in mijn leven een bezoek gebracht aan het Concertgebouw in Amsterdam. Een venue met langer dan een eeuw geschiedenis en dat voel je wel zodra je binnentreedt.
Myra en ik waren hier voor een bezoek aan het concert van singer/songwriter Ed Kowalczyk, de man die natuurlijk vooral Mr. Live is, aangezien veel mensen hem zullen kennen als de charismatische frontman van de Amerikaanse band Live. Eind november 2009 werd bekend dat Kowalczyk uit de band Live is gezet, nadat hij een dispuut kreeg rond het eigenaarschap van het gezamenlijke bedrijf rond Live.
Hij is zich toen gaan toeleggen op een solo-carrière, maar echt succesvol is deze tot heden niet, tenminste niet in ons land. Maar met de liejdes van de band Live trekt hij echter nog altijd volle zalen en zo ook vanavond in Amsterdam.
Zo stond het optreden van deze avond in het teken van zijn I Alone - Acoustic tour en zou hij vele van de grote Live hits ten gehore gaan brengen.
Het voorprogramma werd verzorgd door de Nederlandse zangeres Janne Schra. Zij vertelde nog dat ze als 15-jarige ooit naar Pinkpop was gegaan toen Live daar de grote afsluiter was en dat ze het wel bijzonder vond dat ze nu in het voorprogramma van Ed mocht spelen.
Haar optreden was goed, maar helaas was niet elke bezoeker zo onder de indruk en werd er toch soms weer wat af gekakeld.
Na het voorprogramma was er een pauze van een half uur en op dat moment was het niet moeilijk om een BN'er te spotten. Chris Zeegers liep er namelijk in zijn typerende outfit rond, met cap en al. Je gaat toch naar zo'n iemand kijken hè...
Ed begon zijn show direct met een Live hit. Hij werd bijgestaan door een bassist uit Austin, Texas en de twee konden een lekker vol geluid creëren, mede dankzij de fantastische akoestiek van de zaal.
Ed had van te voren middels een tweet aangegeven het erg bijzonder te vinden om hier te mogen spelen:
Het was ook bijzonder om zittend een dergelijk concert bij te wonen en na het applaus gewoon een stilte te kunnen ervaren. Ook Ed keek daar af en toe van op en probeerde ons aan te moedigen de typische concertgeluiden te maken.
Hij speelde afwisselend oude Live nummers en nummers van zijn twee solo-albums waarvan de laatste pas net af is (met daarop onder andere het meespelen van een voormalig REM lid). Ook werden vanavond een aantal nummers meegespeeld door een zekere meneer Rosenberg op gitaar. Een oudere man, mogelijk van het Rosenberg Trio? Ook kwam een cover van Bruce Springsteen (I'm On Fire) voorbij, aangezien Bruce in Ed zijn jonge jaren hem genoemd had in een stuk in Rolling Stone magazine.
Niet alle nummers kwamen lekker binnen, maar Ed speelde vol passie en met nog steeds een prachtige stem. Voor hij het nummer I Alone inzette, heeft hij eindelijk het publiek uit de stoelen gekregen en dat bleef zo tot het einde (2 toegiften). Het slotnummer vonden wij geen fraaie keuze, dat had beter dit nummer kunnen zijn:
Het was een bijzondere avond met fijne muziek op een heel speciale locatie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten