Op deze historische dag voor het Nederlandse wielrennen (Kruiswijk wint de roze trui in een heroïsche Dolomieten-etappe) kijk ik nog even terug op mijn eigen Giro-ritje tijdens het vorig weekeinde.
Afgelopen zondag heb ik voor het eerst deelgenomen aan een pelotonstocht. Een groep van honderden amateur-wielrenners heeft op een afgesloten parcours onder politiebegeleiding en met vele zogenaamde wegkapiteins een tocht van ruim 100 km gemaakt door de provincie Utrecht. Deze wegkapiteins zorgden ervoor dat alles soepel verliep en dat de snelheid ongeveer op 28 km/uur bleef.
De meeste deelnemers kregen ook een nieuw Classico Giro tricot en het was de bedoeling dat die tijdens de rit gedragen zou worden. Na een zomerse week was het juist dit weekeinde minder zomers en daarom heb ik er maar een thermoshirt onder gedragen.
Het weer zou die dag namelijk wel eens een uitdaging kunnen worden. Want een stevige noordwestenwind, temperaturen van net boven 10 graden en buien maakten het in potentie weinig aangenaam.
Mede daarom is het aantal deelnemers waarschijnlijk beperkt gebleven, maar ik vond het bij de start toch druk genoeg.
Rond 10 uur in de ochtend klonk het startschot en verliet het peloton de Uithof bij Utrecht en zetten we koers op deze ronde:
Hier enkele foto's van onderweg, ook van mijzelf:
Achteraf gezien viel het met de buien mee. We hebben slechts twee te verduren gekregen, waarvan de zwaarste natuurlijk net op de Lekdijk.
En wat vond ik er verder van?
Het was leuk om mee te maken. Zeker het fietsen over de openbare weg waarbij verkeerslichten genegeerd konden worden, was toch wel speciaal. De snelheid viel me tegen; er werd dikwijls op de rem gedrukt en ook kwam het peloton niet zelden tot een volle stop. Zelfs heuvel op fietsen was het soms remmen geblazen. Ik denk dat ik er toch wel de voorkeur voor heb om eigen tempo te fietsen. Maar in zo'n peloton heb je dan wel weer minder last van tegenwind op de dijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten