Net terug van een bezoek aan Rembrandt aan de Oudegracht. Er stond al een rij buiten dus ik vreesde dat we achter het net zouden vissen, maar die vrees bleek ongegrond. We hadden zelfs perfecte zitplaatsen!
De film begon niet helemaal verrassend, aangezien ik in recensies al had gelezen over een tamelijk langdurig "tafelgesprek". De onderhuidse spanning in deze scene werd echter zeer goed opgebouwd en de climax was even afdoende als gruwelijk. Ook werd meteen duidelijk dat het hier een sleutelscene betreft waar de rest van de film min of meer op leunt.
Daarna volgt een prachtig sprookje (once upon a time) waarvan je eigenlijk hoopt dat het de werkelijkheid zou zijn. Dit alles met het sausje humor en de krachtige dialogen die je van Quentin zou mogen verwachten.
A must see, wat mij betreft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten