woensdag 30 juni 2010

Wandern im Eifel

Vandaag ging de reis naar de oosterburen en wel naar een mooi stukje Eifel, ten zuiden van Bonn. Aldaar hebben we de "Eifel-Traumpfad Heidehimmel Volkesfeld" gelopen. In vogelvlucht ziet dat er zo uit:

De atmosferische condities waren redelijk perfect, al zorgde gebrek aan wind er wel voor dat het soms wat warm werd. Maar geregeld schoven er vriendelijke cumuli voor de zon en konden we weer even bijkomen. Opvallend genoeg zijn we tijdens de wandeling geen enkele menselijke ziel tegengekomen, heerlijk dat dat nog kan!
Hieronder een paar fotootjes:





We zijn wel redelijk wat wild tegengekomen; vooral vlinders en andere insekten, maar ook een konijn en een muisje. Meest opvallend was een rode wouw die redelijk dicht bij kwam. Maar toen ik éénmaal de telelens op de camera had, was hij alweer gevlogen natuurlijk. Nog wel een snapshotje met de compact camera, maar daarop is het gevogelte amper te identificeren:

Ook leuk, een atmosferisch/optisch verschijnsel, de circumhorizontale boog! Deze is in onze contreien alleen rond de langste dagen met de hoogst mogelijke zonnestand zichtbaar:

dinsdag 29 juni 2010

Stofhoos boven water

"Een stofhoos of zandhoos is een kleine, relatief zwakke wervelwind die op warme dagen kan ontstaan door convectie in de lucht boven een sterk opgewarmd oppervlak."
Hoe kan een dergelijk verschijnsel zich dan voordoen boven het relatief koude water, zoals te zien in onderstaand filmpje:

"Op zondag 27 juni 2010 om een uur of 4 ' s middags kwam er zomaar een mini tornado op het meertje in het Amsterdamse bos."

Het is in elk geval geen waterhoos, deze hangt altijd samen met een convectieve wolk en van bewolking is juist geen sprake. Het is een stofhoos die boven land ontstaan is. Het meertje ligt ten zuiden van "de berg", een kunstmatige heuvel. De zuidelijke grashelling is daarbij waarschijnlijk sterk verhit door de zon en achter bomen in de luwte kon de hoos ontstaan en trok, meegenomen door de NW-wind, over het meertje. De circulatie was dusdanig fel, dat deze zich nog geruime tijd wist te handhaven boven het water, tot uiteindelijk het gebrek aan stijgende lucht funest werd.

Met de Kameleon door de Wieden

Je hebt vakantie, het is lekker weer, dus je trekt erop uit.
Vandaag de eerste expeditie van deze week en deze ging naar het schone land rondom het toeristische Giethoorn in NW Overijssel. Aldaar hebben we een zogenaamde fluisterboot gehuurd (de aandrijving werkt op een accu) en daarmee zijn we de Bovenwijde overgestoken om vervolgens tussen de rietkragen van de Wieden te varen. Zalig! De atmosferische condities werkten ook mee; veel zon, niet te veel wind en een aangename temperatuur.
We waren dan ook niet de enige op het water en daardoor nam de kans op het zien van bijzondere vogelsoorten wel af. Het zij zo. Maar lekker in de zon met de nodige versnaperingen, was het goed uit te houden.
Na ruim 2½ uur voeren we terug naar de verhuurder en ondertussen begon de lucht ook meer en meer te betrekken. Daarbij stak er nog een stevige westenwind op ook. Maar nog voor de eerste regendruppels vielen, hadden we het droge alweer bereikt. Een geslaagd uitje!







maandag 28 juni 2010

Het vlinderboompje bloeit

Net als vorig jaar is eind juni de vlinderstruik (Buddleja davidii) tot bloei gekomen in onze tuin. Ondanks de forse snoei in het vroege voorjaar is de struik nog hoger uitgegroeid dan vorig jaar en torent nu boven onze schuur uit. De hoogste bloempluim zal nu op zo'n drie meter hoogte hangen. Dat is niet erg, want de plant staat helemaal achterin de tuin en is nu in volle glorie te aanschouwen. Hopelijk houdt de bloei het net als vorig jaar tot begin oktober vol!

Ook de rest van de flora gedijt goed onder de huidige zonnige warmtegolf, zo ook de exoten. Wel dien ik vrijwel elke dag te beregenen, want de afgelopen weken is er amper significante neerslag gevallen.






Vanzelfsprekend worden er ook nogal wat insekten aangetrokken. Sommige ben je liever kwijt dan rijk, maar spinnen zijn meer dan welkom. En ze voelen zich ook meer dan welkom!


Het treft wel dat mijn weekje verlof samenvalt met hoogzomerse condities, dus we kunnen er geregeld op uit trekken. Morgen lekker varen in Giethoorn en woensdag wandelen in de Eifel. Maar nu eerst Oranje!

vrijdag 25 juni 2010

Tuinieren in de Betuwe

Na de avond tevoren heerlijk genoten te hebben op het terras van een Griek aan de Oudegracht, zijn we gisteren maar weer eens op pad geweest. Het was behoorlijk warm, dus erg actief zouden we sowieso niet worden, maar wandelen door tuinen zagen we beide wel zitten. En zo geschiedde dus.
Uiteindelijk belanden we bij de Tuinen van Appeltern, ten zuidoosten van Tiel.
Naast lekker wandelen en genieten van flora konden we wellicht ook nog wat ideeën op doen voor ons eigen hofje.
Het bleek een park met een behoorlijke omvang en grote diversiteit. Naast de meer gangbare borders en stadstuinen, waren er ook allerlei belevings-, fetival- en trendtuinen. Juist ja.
De gemiddelde leeftijd der bezoekers was gisteren bijna het dubbele van onze leeftijden, maar we hebben ons desondanks prima vermaakt.





Aan het einde van de middag keerden we huiswaarts om aldaar nog even extra van ons eigen tuintje te genieten...

woensdag 23 juni 2010

Grote variatie in uiterlijk supercell

Hieronder volgt een fotoverzameling van buienwolken die we afgelopen mei in de VS gezien hebben, waarvan met grote waarschijnlijkheid valt aan te nemen dat het zogenaamde supercells zijn. Opvallend is het grote verschil in uiterlijk, ondermeer veroorzaakt door verschil in neerslagproduktie en vochtigheid van de aanwezige luchtsoort.












dinsdag 22 juni 2010

"Thank you for the roses, for the roses"

Het rozenseizoen is weer in volle gang en ook mijn hofje is een aantal rozensoorten rijk. Het betreft hier met name tros- en klimrozen.




Zoals Tom Barman het in de vorige eeuw al zo fraai onder woorden kon brengen:
"She said: Thank you for the roses, for the roses (just to please me)
Thank you for the roses, for the roses(just to please me)
Thank you for the roses, for the roses(just to please me)
Thank you for the roses, for the roses(just to please me)
Thank you."

zondag 20 juni 2010

Het nut van de BOSIET tijdens een echte noodsituatie

Nu de offshore training achter de rug is, is het wellicht leerzaam om eens te kijken hoe het er aan toe kan gaan tijdens een echte noodsituatie op een booreiland. Een zéér actueel voorbeeld is natuurlijk de ramp met de Deepwater Horizon in de Golf van Mexico. Wat is daar gebeurd vlak na de explosies? Op CNN.com vond ik een indrukwekkend relaas van een aantal van de overlevenden.
Hieronder een stuk uit dat verhaal:
"The force of the blast was like a freight train. It picked Brown up from behind and tossed him into the engine room control panels, fracturing his left leg. The elevated floor collapsed, and Brown fell inside.
Sprawled on his back, out of breath, Brown struggled to his hands and knees. Then -- boom! -- a second explosion jolted the rig.
The massive structure swayed.
"This is my time," Brown thought. "I'm gonna die."
Daniel Barron had just jumped through the door off the drill floor. He sprinted toward the lifeboat deck.
The rig was completely dark, except for the orange glow of flames. He turned around, then froze. The fire stretched so far and so high, he couldn't believe his eyes.
He prayed to God that the other guys on the rig floor had gotten out.
He could see Aaron Dale Burkeen, high up on the crane. The Philadelphia, Mississippi, native struggled to exit the crane cabin. In the light of the flames, Barron watched him run down the stairs, holding onto the handrail.

An explosion "literally picked him up ... like a child would throw a toy," Barron said. He landed on the deck. As Barron stood in a daze, a rigger shoved him and shouted:
"Go! Run! Get out of here!"

In the bunks where the men off-duty slept, ceiling tiles fell. Walls collapsed. A walkway was ablaze. Jostled a second time from his bed, Christopher Choy rushed to his designated fire station. Nobody was there. He turned and saw the derrick, the giant tower-like structure, for the first time. Flames shot more than 150 feet in the air. Choy made his way to a second fire station. It too was empty, except for one colleague who told him Burkeen was down. The man had tried to pull the injured crane operator to safety, but he was too big for one person to move.
Choy quickly put on a fire suit. They set out after Burkeen.
Boom! Another explosion.
The deck wasn't just on fire -- it was like a giant torch.

Choy was distraught. Burkeen, the bear of a man whom everyone confided in, was just within reach. But flames blocked the way.

Deepwater Horizon had four lifeboats, each equipped to hold about 75 passengers. The explosions blew two off the rig. Workers from all across the burning rig made their way to the remaining two, dangling 50 feet above the sea.

Every Sunday, the crew took part in evacuation drills. But now, as bloodied survivors stumbled aboard, some realized they'd never actually sat in the boats before. Some didn't know how to buckle the seatbelts. They hoped the motors worked.

Rig leaders tried to take a "muster," a headcount. It would tell them: How many were present? How many were not?
People screamed. "Put it in the water! Let's go!'"
They feared that the entire derrick would collapse and crush them.

Arriving on the scene, Doug Brown found co-worker Brent Mansfield dazed, barely functioning, a gash to his head. Brown helped him board a boat.
On the deck, Matthew Jacobs stopped and looked up. "This can't be happening," he thought. "It looked like you was looking at the face of death. ... You could hear it, see it, smell it."

Amid the chaos, men were ordered off one lifeboat so a more accurate headcount could be taken. "Man, we ain't got time for this!" a voice shouted.
Another explosion went off.

"Abandon ship" rang out over the PA system. Panicked, some men jumped overboard into the oil-slicked sea.

After 30 long minutes, the lifeboats finally descended into the sea. They bobbed through the water, guided by the bright orange glow of the raging fire.
Their destination was the Damon B. Bankston, a support vessel nearby when the well first hissed. Covered in mud, it had become a rescue boat.

The lifeboats slammed into the Bankston, and riggers worried a hole would get punched into the sides, that they would plunge to their deaths so close to being safe.
The injured were unloaded first. A new muster was taken: One hundred fifteen were present. That meant 11 were missing.

"I just remember looking back at the rig," Matthew Jacobs recalled. "It was awful."
After a while, he found a spot to sit alone. "I couldn't watch it knowing that we had left those 11 guys on that rig."
Christopher Choy couldn't bear staring at the fire either. He turned his head away and looked up at the Bankston's wheelhouse.
There was no escape.
In the reflection of the vessel's windows, he could see the flames."

Het gehele verhaal is hier terug te vinden op de website van CNN.

vrijdag 18 juni 2010

Training geslaagd!


De afgelopen dagen heb ik met succes de BOSIET afgelegd en ben daardoor voor de komende 4 jaren gecertificeerd. Olé!
Het was eigenlijk best leuk, zeker ook de HUET (Helicopter Underwater Escape Training):

Ook in deze boot hebben we gezeten, helaas alleen zonder skid (free) fall. Maar omdat het er redelijk spectaculair uitziet, toch maar een filmpje (vooruitspoelen naar het laatste stuk voor de val):

dinsdag 15 juni 2010

Basic Offshore Safety Introduction & Emergency Response Training

Vanavond reis ik af naar hotel 't Wapen van Marion in Oostvoorne voor een driedaags verblijf aldaar, in verband met een te volgen offshore training op de Maasvlakte. Daar zullen o.a. dit soort rampenscenario's behandeld worden:

U merkt; het zal genieten worden!

Uiteindelijk zal het de bedoeling zijn dat mijn werkgever mij kan uitzenden naar booreilanden in de Noordzee waar soms meteorologen nodig zijn tijdens critische operaties. Hoe het er aan toe kan gaan op zo'n booreiland is te zien in onderstaand populair wetenschappelijk filmpje van Discovery Channel:

maandag 14 juni 2010

Een muur van een wolk

Het tweede meteorologische fenomeen waar ik een fotoserie van plaats is de wall cloud (letterlijk muurwolk, maar officieel sokkel genoemd. Dat is een term die niet erg ingeburgerd is, vandaar dat ik de Engelstalige benaming aanhoud). Een wall cloud is een wolkenbasisverlaging onder de stijgstroom en ontstaat door het aanzuigen van door neerwaartse luchtbewegingen afgekoelde lucht die vervolgens condenseert onder de snel stijgende luchtkolom van de (buien)wolk. Onder een roterende stijgstroom zal de wall cloud doorgaans ook rotatie vertonen en dat vormt dan een eerste aanzet tot de mogelijke vorming van een tornado. Wall clouds zijn er in vele vormen en maten, zoals onderstaande fotoserie van de afgelopen vakantie in de VS ook al zal laten zien.