Ooh ja, het is ook nog steeds winter

Je zou er bijna aan gaan wennen, na twee maanden vrijwel continue diepwinters weer (met als maatstaf de winters van de 21ste eeuw). Van deze twee maanden is de temperatuur het grootste deel van de tijd onder het vriespunt gebleven en bovendien heeft er op ca 60% van de dagen in meer of mindere mate sneeuw gelegen. Nog wat extremer is het in het noordoosten des lands (tegenwoordig Nieuw Siberië), waar het amper gedooid heeft en er bijna elke dag wel ergens sneeuw gelegen heeft.

Veel verse sneeuw hoeven we tijdens de huidige koude fase niet te verwachten, al zal er zeker wel wat vallen. Mogelijk wordt deze fase dan eindelijk geschikt voor de schaatsliefhebbers, want lang niet overal is het ijs tijdens de afgelopen maanden optimaal geweest om je voort te kunnen bewegen op een stel ijzers.
De huidige vriestemperaturen danken we vooral aan een blokkade op de Noord Atlantische Oceaan. Dit hoog zoekt af en toe verbinding over Scandinavië naar het koude Siberië-hogedrukgebied. Erg standvastig is deze verbinding niet, vanuit de Arctische Oceaan dringen depressies relatief makkelijk over Scandinavië naar het zuiden.
Het uitstromen van deze koude putten zal de vorstperiode echter op den duur gaan nekken. Ergens komen ze namelijk in aanraking met warm oceaanwater en dat zal aldaar dan nieuwe depressieactiviteit opleveren en uiteindelijk de evolutie naar een meer zuidelijke stroming. Eén en ander is goed te zien in de temperatuur-EPS van het ECMWF van hedenochtend:


Zoals al eerder gezegd, ben ik wel klaar met de winter (sorry schaatsend Nederland!). Ik heb enorm genoten van de sneeuw, maar aangezien ik geen schaatser ben en wel liefhebber van atmosferische actie, mag van mij de ZW-stroming op gang komen. Maar wie ben ik? Ik bestuur natuurlijk niet de knoppen van de atmosfeer, al denken sommige daar anders over. We beleven een winter waar waarschijnlijk in de toekomst nog geregeld naar verwezen zal worden en wat dat betreft moet ik gewoon nog maar even doorbijten.

En de plantjes met mij! Mijn palmen in de tuin hebben het maar wat zwaar en het zijn nog wel soorten die flink wat vorst kunnen hebben.
De bladeren van de Trachycarpus fortunei beginnen akelig donker te verkleuren. Hopelijk trekt dit de komende weken weer weg. Ze zouden per slot van rekening -18°C moeten kunnen hebben, in elk geval in het oorspronkelijke habitat; de uitlopers van de Himalaya in China. Misschien is het meer de duur van de kou en het vele aantal ijsdagen dat deze palmsoort kan uitschakelen?


Nog minder vrolijk oogt één van de enige Europese palmsoorten, de Chamaerops humilis. Na het vocht van de afgelopen weken met daar bovenop de vorst, kon ik gisteren de eerste bladsperen eruit trekken, zogenaamde speerrot.


Het voordeel van deze palm is dat hij ondergrondse uitlopers maakt en waarschijnlijk wel weer door zal groeien, maar fraai is het niet.
Het minst fraai is momenteel mijn Olijfboompje, deze heeft vrijwel al het blad laten vallen. Ook dat hoeft geen ramp te zijn, in de loop van het voorjaar is de kans groot dat zich toch weer nieuwe uitlopers zullen vormen.