Van het voorprogramma hebben we weinig mee grekegen, alleen tijdens de file in de stad hoorden we vlagen van de show die de band Triggerfinger gaf.
Rond negen uur beklommen dan eindelijk de Peppers het podium en direct werd een aantal recente hits gespeeld. Het geluid klonk verrassend goed, zeker voor een buitenpodium, waarschijnlijk ook mede dankzij het gebrek aan wind. Er hing zowaar een bui in de buurt en op schermen naast het podium werd ook meermalen gewaarschuwd dat er kans op onweer en windstoten was. Dat viel gelukkig mee, maar toeval of niet; juist toen de Peppers 'The Adventures of Raindance Maggie' inzetten, begon het met dikke druppels te regenen. Een deel van de ruim 45.000 bezoekers haastte zich in poncho's en plastic, maar ik had al snel het vermoeden dat het een schampschot zou worden en vond de regen ook wel een beetje fijn.
En gelukkig liet het zonnetje zich al snel weer even zien:
De verhouding tussen hits en albummateriaal was wat mij betreft prima en het publiek deed ook redelijk goed mee, al werd er door de band wellicht iets teveel op solo's/jamsessies gegooid, maar ik kan dat meestal wel waarderen. Of was het om Anthony te ontlasten?
Zanger Anthony Kiedis kwam namelijk niet altijd even geïnspireerd over, al was hij goed bij stem. Veel communiceren met het publiek was ook niet aan hem besteed, of hij had er gewoon geen zin in. En dan die foute snor en zijn kapsel, terwijl hij bijna in Duitsland staat te spelen...
Gitarist Josh Klinghoffer kan heerlijke geluiden uit zijn gitaar halen, maar het ontbeert hem wellicht de genialiteit die de vorige gitarist, John Frusciante, had. Sommige akkoorden leken bijna onhaalbaar, maar over het algemeen speelde hij niet onverdienstelijk en heeft hij de band duidelijk verjongt.
Tijdens de toegiftronde wist Anthony te vertellen dat Italië van Duitsland had gewonnen en dat daarom dit nummer gepast zou zijn; Everybody Knows This Is Nowhere (juist van Neil Young. De tweede band die deze week een nummer van Neil ten gehore brengt!)
Zoals gezegd, het geluid was perfect en ook de gespeelde nummers, maar toen rond 22.30 uur de show voorbij was, zat ik toch met het gevoel dat het eigenlijk veel te kort geduurd had. De tijd kan natuurlijk ook voorbij vliegen als je in een soort extatische roes verkeerd, maar dat was gisteren toch echt niet het geval.
Met mijn nieuwe compact camera heb ik een paar filmpjes gemaakt. Vanzelfsprekend is het teveel gevraagd om in een grote massa mensen de camera stabiel te houden, maar toch mijn excuses. Ik ben wel behoorlijk tevreden over de kwaliteit, want ik heb helemaal in moeten zoomen en ook het geluid komt goed over.
Een gedeelte van het nummer Snow (Hey Oh):
Het nummer Look Around:
De grootste hit; Under the Bridge:
Een jam overgaand in Californication:
De laatste jamsessie aan het einde van het concert met mooie afsluitende woorden van Flea:
De setlist van het concert.
Recensie Nu.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten