Gisteravond ben ik met Rob, Mark, Jodie en twee vrienden van hen naar het eerste concert geweest van de twee die Pearl Jam deze zomer in Nederland geeft.
Het voorprogramma werd verzorgd door de Californische punkrock-band X en dat klonk op zich best goed, zeker toen Eddie Vedder het laatste nummer mee kwam zingen. Daarna was het de beurt aan de vaandeldragers der grunge zelve.
Pearl Jam begint, na het intro van Pink Floyd's Interstellar Overdrive, meteen stevig met een aantal nummers uit de jaren 90, zonder dat dit direct hun grootste hits zijn.
Na vijf nummers besluit de band eindelijk het woord tot de bezoekers in de uitverkochte nieuwe poptempel te richten.
Zanger Eddie Vedder sprak het publiek zelfs in zijn beste Nederlands toe. "Wij zijn de eerste rockband in deze nieuwe zaal, we gaan geschiedenis schrijven." "De rest van de avond spreek ik in het Engels want mijn Nederlands is klote."
Daarna volgden in rap tempo nog tien nummers, waarvan slechts 3 nummers die min of meer hitjes zijn geweest. Ze speelden zelfs een cover van The Kinks; Better Things
Vervolgens namen ze een korte pauze om uiteindelijk nog twee toegiften van elk 5 nummers ten gehore te brengen. Eddie was niet altijd even helder van stem, maar hij kwam er goed mee weg, vooral ook vanwege zijn aanstekelijke enthousiasme en beweeglijkheid. Er leek af en toe weer een zanger van een jaar of 25 op het podium te staan (Eddie is ondertussen 47 jaar oud)!
Ook tijdens de toegiften werd een aantal covers gespeeld, waaronder Last Kiss van Wayne Cochran, Rockin' In The Free World van Neil Young en Love, Reign O'er Me van The Who.
Op een gegeven moment waren ze al dermate lang aan het spelen dat de lampen van de zaal automatisch aangingen. Zelfs na 27 nummers had de band er nog geen genoeg van en speelden ze Indifference als extra toegift.
Enkele hoogtepunten:
Concluderend kan ik melden dat het een strak concert was, waarbij de band speelde als een stel jonge honden die veel plezier hadden in hetgeen ze aan het doen waren. De ware Pearl Jam fan zal een onvergetelijke avond gehad hebben, aangezien vele oude juweeltjes en B-kantjes ten gehore werden gebracht, de liefhebber van alleen de grote radiohits kwam er wat bekaaider vanaf (geen Alive!). Aangezien ik mezelf niet als een echte Tenclub fan, maar ook niet als alleen hitjesliefhebber beschouw, kan ik zeggen dat ik me over het algemeen prima vermaakt heb, maar dat er toch af en toe iets ontbrak dat me echt kon betoveren. De siddering die ik bijvoorbeeld continue ervaar bij een U2-concert, ging gisteren van tijd tot tijd langs me heen. Maar thumbs up voor Pearl Jam zeg, wat kunnen die gasten nog rocken!
Setlist van het concert.
Recensie Volkskrant.
Morgen staat er voor mij een concert van een nog oudere band op het programma; de Red Hot Chili Peppers.
Ik ben benieuwd hoe veel rock die gasten nog kunnen produceren! (en hopelijk valt het mee met het onweer...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten