Nieuwe sensorhut

Op deze dag van enige meteorologische importantie (niet alleen is het mijn 40ste verjaardag, maar ook trekt een krachtig windveld over de Lage Landen) heb ik mezelf een sensorhut, of radiation shield, cadeau gedaan. Daarin heb ik mijn netatmo buitensensor geplaatst, dus die metingen zullen nu nog betrouwbaarder worden!

Ondanks de storm is aan steeds meer zaken te zien dat de lente op het punt van beginnen staat. Op bovenstaande foto is te zien dat de sierkers bijna in bloei staat (bijna 1 maand later dan vorig jaar, maar nog altijd eerder dan in 2013) en ook mijn voorraad vogelvoer voor het winterseizoen is ondertussen op. Dat is niet alleen te danken aan frequent bezoek van vogels, maar ook aan deze langstaart beesten:

De jacht op buien in de VS (2003)

Afgelopen week is dan eindelijk het zwaar weer seizoen in Oklahoma begonnen. Enkele stadjes (waaronder opnieuw Moore!) zijn getroffen door tornado's en helaas heeft dat geleid tot tenminste één slachtoffer. Het aantal tornado's dit jaar tot nu toe is echter nog altijd historisch laag.
In 2003 waren er meerdere zware tornado-uitbraken, waarvan de zwaarste net voordat ik in de VS arriveerde.
Ik kende mijn chasepartner dat jaar nog maar kort en bovendien had ze tamelijk weinig chase-ervaring en zag ze het zelf rijden niet zo zitten, waardoor veel beslissingen door mij genomen moesten worden. Bovendien hadden we geen internettoegang en kwam alle informatie voor en tijdens de buienjachten van media (radio, tv) en de NOAA Weather Radio. Allemaal verre van ideaal. Dat leverde nog een zeer spannende situatie op waarbij we ons bevonden nabij de plaats waar een tornado ontstond. Gelukkig is dat allemaal goed afgelopen....
Ondertussen bezat ik een iets betere digitale camera, maar nog altijd geen DSLR:

Dit is ook de laatste chase-vakantie geweest met als thuisbasis het Motel 6 East in Amarillo, Texas. In de daaropvolgende vakantie is overgegaan op een nomadenbestaan.

Racoon in TivoliVredenburg

Afgelopen woensdag heb ik samen met Rob voor het eerst een bezoek gebracht aan de nieuwste poptempel in Utrecht; TivoliVredenburg. Voor aanvang van het concert hebben we op eigen houtje het gebouw verkend en dat bleek uit te draaien op een aardige ontdekkingstocht. Een fraai gebouw!
Gelukkig was niet alleen het uiterlijk in orde, ook met de akoestiek zat het wel snor en daar gaat het per slot van rekening om. De geluidskwaliteit van het voorprogramma was prima en bij de hoofdact zelfs overweldigend. Het voorprogramma werd overigens verzorgd door de band Bade, bij mij bekend van een tweetal 3FM radiohitjes. De zanger bleek in het verleden ook deel uitgemaakt te hebben van de band The Shear en heeft niet al te lang geleden een niertransplantatie ondergaan. Hij was echter enorm energiek en probeerde de volle zaal mee te krijgen, maar dat lukte helaas maar mondjesmaat. Dat lag overigens zeker niet aan de band die enthousiast en goed speelde.
Sowieso vond ik het publiek niet erg open staan voor de muziek. Vaak werd maar een hoop afgeluld en met drank gesjouwd. Dure gesprekken...
Ook van Racoon ben ik alleen bekend met het werk van de radio, door zanger Bart tijdens het concert aardig omschreven als radiopop voor de vrouwtjes, al geldt dat natuurlijk niet voor al hun werk. Ik had echter wel iets meer afwisseling met wat meer up tempo nummers verwacht en was met veel albumtracks niet bekend. Vanzelfsprekend speelden ze veel nummers van hun laatste album. De laatste single daarvan kan mij prima bekoren:
Na bijna 2 uren vond de band het welletjes en konden de fans met een goed gevoel de tempel verlaten. Een fijn concert!

Filmavondje; Kingsman: The Secret Service

Gisteravond heb ik in Alphen aan den Rijn een bioscoop bezocht om aldaar de film Kingsman: The Secret Service te aanschouwen.
Hier de trailer:
Zoals de trailer laat zien, bevat de film een hoge dosis actie en kwinkslagen en ook zit met enige karakterontwikkeling wel snor. Er wordt grappig gespeeld met het feit dat opvallend veel geheimagenten de initialen J.B. dragen en ook zijn er vele verwijzingen naar andere (actie)films (Kill Bill, Matrix, etc.)
Het eigenlijke verhaal is niet al te complex. Eggsy's vader was zelf ooit een geheimagent maar liet tijdens een missie het leven. De jongen kan als genoegdoening op latere leeftijd altijd rekenen op steun van de Kingsmen, een geheime associatie van geheimagenten die hun hoofdkwartier bij een keurige Britse kleermaker hebben gevonden. Als Eggsy zichzelf dan ook in de penarie heeft gebracht, komt Hart hem helpen en ook maar gelijk rekruteren voor het vak. Ondertussen legt Hart, een charmante rol van een wederom oerdegelijke Colin Firth, het aan met dubieus wereldverbeteraar en magnaat Valentine. In de belichaming van Samuel L. Jackson heeft deze schurk lak aan de Britse kledingvoorschriften en omgangsvormen en brengt hij een gratis simkaart op de markt voor een slordige miljard mobielverslaafden. Met Valentines vergaande zorgen over de opwarming van de aarde en zijn pogingen deze ontwikkelingen desnoods met drastische middelen te stoppen, kan dit natuurlijk nooit goed gaan.
Wie al niet kon lachen om Kick-Ass, is bij Kingsman dan ook aan het verkeerde adres. Maar de rest wacht een fantastische, groteske ode aan de klassieke spionnenfilm, vol cinefiele knipogen (let ook op de talloze Star Wars-verwijzingen), vet aangezette actiescènes en sadistische humor. Een aanrader voor een avond bioscoopvermaak!
Recensies:

• Cinema.nl
• Nu.nl
• Filmtotaal

Wat te doen in het geval van een naderende tornado?

Een duidelijke uitleg:

De jacht op buien in de VS (2002)

Een ruime week geleden berichtte ik hier over het feit dat ik over niet al te lange tijd weer op de prairies van de VS op zoek ga naar fenomenale buienluchten. Dat bericht sloot ik af met een fotoverslag van mijn eerste ervaring aldaar, opgedaan in 2001.
In het daaropvolgende jaar ben ik opnieuw, nu samen met één vriend i.p.v. drie, op zoek gegaan naar de grote buiencomplexen. Moesten we in 2001 wachten tot één van de laatste dagen eer we een tornado zagen, in 2002 was op het op één van de eerste dagen al raak, zij het op gepaste afstand. Daarentegen was het tijdens de laatste week juist rustig weer en dat is ook niet ideaal. Hoe dan ook, hieronder een selectie foto's van ons avontuur in 2002. Wederom betreft het scans van negatieven of foto's gemaakt met een zeer primitieve digitale camera (opa spreekt).

Gedeeltelijke eclips

Vandaag was dan het moment waar vele astronomen en liefhebbers naar uitgekeken hebben; de gedeeltelijke zonsverduistering in ons land en de totale zonsverduistering op noordelijke breedten. Tijdens het maximum van de eclips, om 10:37 uur vanochtend, was 84% van de diameter van de zon, ofwel 81% van haar oppervlakte, bedekt door de maan.

Dus ik stond er helemaal klaar voor vanochtend...

Een bedekking van 81% is niet voldoende om het donker te maken in onze streken, maar meer dan genoeg om te worden opgemerkt met het blote oog.
En op de satellietfoto in het zichtbare licht spectrum werd het ook duidelijk donkerder.

Maar zoals bovenstaande satellietfoto's al verraden, was de zon reeds om een andere reden verduisterd; stratusbewolking...

Heel soms werd de bewolking dunner en werd de zon even zichtbaar.

Zo ook rond het maximum van de eclips in onze omgeving en kon ik gedurende 1 seconde de maan voor de zon waarnemen. Eer ik de camera in de goede richting gezet had met de juiste instellingen, was de zon weer verscholen achter bewolking...
Rond 11 uur verscheen er weer een dunnere plek in het wolkendek en heb ik alsnog enkele foto's kunnen maken.

Onder meer op de Faroër Eilanden en op Spitsbergen was de verduistering totaal. Hieronder een opname vanaf Spitsbergen:

Ook tijdens de vorige eclipsen die ik meemaakte (augustus 1999 in Soest en mei 2012 in Texas) was bewolking een spelbreker. De eclips in de VS zou een totale ringvormige verduistering moeten worden, waarbij de maan dus net te klein is om de zonneschijf geheel af te dekken. De aanloop was goed te volgen, maar op het moment suprême verschenen er wolken voor de zon...

Op naar de volgende kans!