Gedeeltelijke eclips

Vandaag was dan het moment waar vele astronomen en liefhebbers naar uitgekeken hebben; de gedeeltelijke zonsverduistering in ons land en de totale zonsverduistering op noordelijke breedten. Tijdens het maximum van de eclips, om 10:37 uur vanochtend, was 84% van de diameter van de zon, ofwel 81% van haar oppervlakte, bedekt door de maan.

Dus ik stond er helemaal klaar voor vanochtend...

Een bedekking van 81% is niet voldoende om het donker te maken in onze streken, maar meer dan genoeg om te worden opgemerkt met het blote oog.
En op de satellietfoto in het zichtbare licht spectrum werd het ook duidelijk donkerder.

Maar zoals bovenstaande satellietfoto's al verraden, was de zon reeds om een andere reden verduisterd; stratusbewolking...

Heel soms werd de bewolking dunner en werd de zon even zichtbaar.

Zo ook rond het maximum van de eclips in onze omgeving en kon ik gedurende 1 seconde de maan voor de zon waarnemen. Eer ik de camera in de goede richting gezet had met de juiste instellingen, was de zon weer verscholen achter bewolking...
Rond 11 uur verscheen er weer een dunnere plek in het wolkendek en heb ik alsnog enkele foto's kunnen maken.

Onder meer op de Faroër Eilanden en op Spitsbergen was de verduistering totaal. Hieronder een opname vanaf Spitsbergen:

Ook tijdens de vorige eclipsen die ik meemaakte (augustus 1999 in Soest en mei 2012 in Texas) was bewolking een spelbreker. De eclips in de VS zou een totale ringvormige verduistering moeten worden, waarbij de maan dus net te klein is om de zonneschijf geheel af te dekken. De aanloop was goed te volgen, maar op het moment suprême verschenen er wolken voor de zon...

Op naar de volgende kans!