We hebben een tijdje voor de lijn uit gereden in de hoop op ontwikkelende supercells, maar dat gebeurde helaas niet. Verder naar het zuiden nabij Austin ontstonden wel enkele, maar dat was voor ons te ver weg. Ook op de squall werden soms tornadowaarschuwingen gegeven en toen 1 daarvan op 10 mijlen afstand van ons was, zijn we toch maar naar de buienlijn gereden. En inderdaad, aan de voorzijde was een gebied met persistente rotatie actief. Natuurlijk kwam het niet tot een slurf, maar toch.
Helaas hebben we daarna nog vele uren met de buienlijn lopen stoeien, want er echt weer vooruit komen bleek een onhaalbare zaak. De regenintensiteit was fenomenaal en het zicht liep soms terug tot beneden 100 meter. Verder zat er aardig wat wind op, viel soms enige hagel en sloegen bliksems links en rechts naast ons in. Ook werd soms weer een tornadowaarschuwing uitgegeven in het gebied waar we reden, maar de vele regen en lage wolken maakten het onmogelijk deze te zien.
Om meerdere redenen besloten we om bij Paris, Texas (leuke film!) de lijn over ons te laten trekken en zijn we daarna weer westwaards gereden. Een chase van 7 uren met veel weer, maar niet met de begenadigde tornado (en dan is in de media in Nederland weer te lezen dat Texas getroffen is door tornado's. Texas is big, you know).
Net oost van van Gainesville hebben we een vestiging van Chily's opgezocht voor de maaltijd en zijn daarna weer nar hetzelfde motel in Vernon gereden (3x getankt op 1 dag). Het is best vermoeiend allemaal, ik geloof dat ik straks in Nederland aan een echte vakantie toe ben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten