"wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo"
Mijn eerste doel was het Utrechtse polderdorp Wilnis en om daar te komen fietste ik eerst door Vleuten en Kockengen.
Fietsend langs de Wilnisse Zuwe was direct duidelijk wat een eventuele veendijkverzakking (zoals in augustus 2003) kan veroorzaken, want het water stond enkele meters boven het maaiveld. Of dit ook dezelfde dijk is die destijds verzakt is, weet ik niet.
Vervolgens ging de tocht langs Mijdrecht,
en kwam ik aan bij Amstelhoek/Uithoorn.
De benen voelden nog goed en het op een verkeersbord genoemde Ouderkerk a/d Amstel zag er wel uitnodigend uit. Dus langs de Amstel,
door Nes aan de Amstel, langs Amstelveen en onder de A9 door naar Ouderkerk aan de Amstel:
Niet alleen leiden alle wegen naar Rome, maar ook naar mij vader:
Na enige afweging, besloot ik toch de afslag niet te nemen en verder te gaan door Ouderkerk. Blijkbaar heb ik wel ergens een afslag gemist (waarheen?), want voor ik het wist stond ik bij knooppunt Holendrecht.
Aangezien ik nog weer terug moest en niet dezelfde weg terug wilde nemen, besloot ik dat ik nu ver genoeg was. De terugreis verliep eerst nogal saai, langs de brede A2 naar Vinkekade.
Snel een stukje N201 gepakt en door het lieflijke Loenen a/d Vecht, via Breukelen en Maarssen terug naar huis. De beentjes begonnen al een beetje te verzuren en ook mijn linkerkniegewricht begon wat slijtage te vertonen, maar al met al was het een leuke rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten