"Oudewater was in de zestiende en zeventiende eeuw een belangrijke producent van touw. De omgeving produceerde daartoe de grondstof hennep. De inwoners van het stadje heten tot op vandaag Geelbuiken, omdat de touwslagers gelige gedroogde hennepvezels om hun buik wikkelden. Oudewater heeft nog steeds een touwfabriek en een touwmuseum. De touwfabriek, G. van der Lee, is zelfs het oudste nog bestaande familiebedrijf van Nederland. Het stamt uit 1545.
Van 1855 tot 1936 had Oudewater een treinstation, station Oudewater in Papekop."
"Paap is een spotnaam voor Katholieken. Van oorsprong bestond het grondgebied van Papekop grotendeels uit moeras, in eigendom van de bisschop van Utrecht. Deze gaf stukken grond uit om te ontginnen: de zogenaamde cope-ontginning. Voor het gebied van 'Pape-cope' bepaalde hij dat de opbrengst van deze ontginning gebruikt werd om te voorzien in het levensonderhoud van de pastoor, de paap, van Waarder. De voormalige ambachtsheerlijkheid, later de gemeente, Papekop lag in het uiterste westen van de provincie Utrecht.
Als zelfstandige gemeente behoorde Papekop tot 1820 tot de provincie Utrecht, daarna tot de provincie Zuid-Holland. De gemeente Papekop werd in 1964 opgeheven en bij de Zuid-Hollandse gemeente Driebruggen gevoegd. Bij een gemeentelijke herindeling in 1989 werd Papekop bij de gemeente Oudewater gevoegd, waardoor de plaats nu weer deel uitmaakt van de provincie Utrecht."
De fietstocht verliep door De Meern, Montfoort, Oudewater, Woerden, Harmelen en weer naar Leidsche Rijn. Daar zijn natuurlijk nog weinig historische gebouwen te zien, al zijn sommige delen van de wijk in oude stijl gebouwd, zoals het prijswinnende winkelcentrum Vleuterweide:
Nog even een plaatje uit onze tuin op dit moment. Een letterlijk onderbelicht hoekje; de schaduw (hier o.a. met hosta's en varens):
1 opmerking:
Mooie omgeving buddy! Kan me voorstellen dat je zo onder het mom van "conditie training" nog wel eens op de fiets wilt springen. ;)
Een reactie posten