Gisteravond ben ik met Mark, in zijn van een nieuwe gastank voorziene Mazda, naar Rotterdam gegaan om daar in Ahoy het concert van Placebo bij te wonen.
Door enig oponthoud op de A12 waren we een fractie te laat bij Ahoy om het voorprogramma helemaal te kunnen zien, maar het parkeren en binnenkomen verliepen erg vlot, dus echt veel tijd hadden we niet verloren.
De Silversun Pickups waren dus al begonnen en dat klonk best aardig. Energieke zanger en drummer en een aardig meisje op de bas. Mogelijk was de drummer ook vrouwlijk, maar dat is ons niet helemaal duidelijk geworden. Onze zitplaatsen bleken trouwens bezet en het was ook niet de meest ideale hoek om het podium goed te kunnen zien.
Uiteindelijk zijn we naar een andere plaats gelopen om aan de rand van Ring 1 tegen een muurtje te leunen.
Tijdens het wachten op Placebo werden we vermaakt met een kunstzinnig mini-filmfestival waarvan het meeste mij ontgaan is.
Rond tien over negen verscheen een eclips op een doek (naar het album Battle For The Sun) en begon een zinderend intro. Na het vallen van het doek stond Placebo op de bühne en werd er afgetrapt met een aantal tracks van Battle For The Sun, waaronder de opener 'For What It's Worth', 'Ashtray Heart' en 'Battle For The Sun'.
Het geheel was mooi aangekleed en er vlogen continu visuals langs op het scherm achter de band en de monitors naast het podium. Het moet gezegd worden; de geluidskwaliteit was optimaal en overweldigend!
Veel klassieke hits hebben de heren helaas niet gespeeld, maar gelukkig krijgen we wel een bijzondere versie van 'Every You Every Me', en de hits 'Special Needs' en 'Song To Say Goodbye' te horen, evenals recenter werk als 'Meds' en 'Follow The Cops Back Home'.
Vlak voor hun eerste pauze kwam de kraker 'Bitter End' voorbij:
Een grote prater is Brian Molko niet, maar daar hoor je mij niet over klagen. Wel opvallend dat de gastmusici niet even geïntroduceerd werden en gewoon achter op het podium hun ding bleven doen.
Na een kort intermezzo kwamen ze terug voor een toegift, waar tijdens 'Special K' eindelijk een beetje aan interactie wordt gedaan door iedereen keihard mee te laten "padapapa-en". Persoonlijk vond ik dit één van de hoogtepunten van de show:
Mooi optreden van een solide band!
Hier een recensie van Oor.
Oorspronkelijk was de planning om met collega Wouter naar dit concert te gaan, maar hij is onlangs geëmigreerd naar Dubai. Zijn avonturen aldaar zijn te lezen op zijn blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten