Gisteren zijn Myra en ik naar het Imagine film festival in Amsterdam geweest. Het was dit jaar de 26ste editie van het voorheen Amsterdam Fantastic Film Festival.
De auto hebben we maar geparkeerd op de P+R bij de ArenA en met een bijbehorende OV chipkaart zaten we zo in het centrum. Aldaar zijn we eerst wat gaan eten en drinken in de buurt van bioscoop Kriterion. Heerlijk gegeten!
De eerste film op ons avondprogramma was 'Exam' van Stuart Hazeldine. Synopsis:
"Acht sollicitanten krijgen tachtig minuten de tijd om een vragenformulier in te vullen. Voor welk bedrijf ze gaan werken en wat hun functie wordt, is onduidelijk. De voorwaarden zijn wél bekend, én streng: geen vragen, geen plaspauzes en wie zijn formulier bevuilt, valt eveneens bij voorbaat af. Nadat de acht tot hun verbijstering hebben geconstateerd dat hun formulieren blanco zijn, kan de afvalrace een aanvang nemen. Onder de deelnemers ontstaat een concurrentiestrijd die in sommigen van hen het slechtste naar boven haalt..."
Trailer:
Oordeel:
Goed script, maar er had wel meer uitgehaald kunnen worden denk ik. De onderhuidse spanning en het wantrouwen van ieder had nog iets meer opgebouwd mogen worden. Maar al met al was de ontknoping wel weer verrassend.
De tweede film die wij wilden zien, begon circa 30 minuten na het einde van Exam. De film 'The Collector' van Marcus Dunstan had eigenlijk een sequal in het Saw rijtje moeten worden, maar daar is men uiteindelijk van afgestapt.
Synopsis: "Klusjesman Arkin breekt in bij een rijke klant om een edelsteen te stelen waarmee hij de schulden van zijn ex-vrouw wil aflossen. De eigenaar en zijn gezin blijken echter niet op vakantie, maar worden in huis gekneveld en gemarteld door een tweede inbreker, die niet op geld uit is. Deze gemaskerde engerd heeft het hele huis voorzien van boobytraps. Arkin mag een dief zijn, hij is niet harteloos. Hij besluit een poging te wagen het gezin te bevrijden. Een zenuwslopend kat- en muisspel begint."
Trailer:
Oordeel: Heerlijke horror van het Saw genre (martelhorror), al miste er een onderlaag die je in de Saw films wel altijd hebt (waarom worden ze zo op de proef gesteld, hij verzamelt toch alleen maar?). De boobytraps waren bij tijd en wijle behoorlijk inventief, maar soms ook nogal makkelijk. Het idee dat het personage met de slechte bedoelingen aan het begin van de film, achteraf juist degene is die anderen probeert te redden, is leuk gedaan. Leuk vermaak voor anderhalf uur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten