De kans op neerslag leek op voorhand niet zo groot, maar we zouden het wel zien. We besloten een rit langs meerdere van de bekende witte dorpjes van Andalusië te maken, de pueblos blancos.
Bij vertrek vanaf het hotel stonden er dit keer geen koeien op de weg, maar een merrie met haar veulen. Het duurde even voor deze aan de kant gingen, maar Myra heeft ze weg kunnen lokken.
De rit liep vervolgens langs Grazalema, door de bergen. De lage wolken gaven daardoor aanleiding tot mist en coalescentie, waardoor de ruitenwissers aanmoesten.
Bij het plaatsje El Bosque (het bos) stopten we even voor een bezoek aan een vrij toegankelijke botanische tuin. Allerlei planten uit de regio waren daar te bewonderen. Het regende nog wel even, maar eigenlijk was dat best lekker.
Vervolgens konden we een stuk doorrijden naar Arcos de la Frontera. Deze plaats kenden we al van het NET5 programma "De Spaanse Droom" en het toeval wil dat we de vrouwlijke helft van het winnende stel (Uko en Lieve) nog zagen rijden door de smalle straatjes. Op de website van hun B&B is meer te lezen over de geschiedenis van Arcos.
Wij hebben zo'n twee uren geslenterd door de smalle straatjes met aan weerszijden witgekalkte gevels.
Op de foto's is te zien dat het ondertussen flink begon op te klaren en de temperatuur ging weer in de lift tot boven de 25°C.
Via een andere weg reden we terug in oostelijke richting met stops in Villamartin en Algodonales, maar deze stadjes konden ons niet zo bekoren.
Hoe anders was het dorpje Zahara!
Een nogal droge naam voor zoveel schoonheid. Het toeval wil echter dat het gelegen is tegen een bergje aan een groot stuwmeer. Eenmaal geparkeerd was het een steile klim omhoog, maar dat was zeker de moeite waard.
Via een fraaie bergweg reden we vervolgens weer naar Grazalema, ook mooi, maar net wat minder idyllisch.
Hier heb ik voor de collectie nog een fles lokale wijn (uit El Bosque) gekocht en daarna was het maar een klein stukje rijden naar ons hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten