Hier is Roel de radar aan het monitoren. We werken op de laptop met GRlevel3 software in combinatie met een GPS. Als we mobiel internet hebben, worden de radarbeelden automatisch geupdate en onze positie tov de bui wordt ook weergegeven.
Deze bui trok al snel onze aandacht en had ook enige tijd een fraaie meso. Helaas nam de outflow het over en verloor de meso intensiteit.
De afgelopen dagen zijn we dus al geregeld auto's van het VORTEX2 wetenschappelijke onderzoeksteam tegengekomen. Hieronder rijdt een deel van deze karavaan, met in de berm één van de vele radarwagens.
We hebben ook nog een olierampje meegemaakt. We zagen een bliksem inslaan op een olie-installatie, waarop deze vervolgens veranderde in een vuurbal met een dikke zwarte rookwolk. Links is de stijgstroom van de bui te zien, rechts de neerslag die later bij ons nog zware hagel zou geven.
Na de neerslag heb ik een aantal grote hagelstenen verzameld met als vergelijkingsmateriaal een quarter munt(van 1 inch=2.5 cm) en mijn hand. De grootste stenen waren groter dan 2"!
Door de spanning moest Ewoud een plasje plegen en dat hebben ze geweten daar in TX.
Vervolgens konden we de bui nog lange tijd volgen met hieronder één van de mooiste wall clouds. Helaas ocludeerde deze wel, zodat tornadogenesis uitbleef.
De bui was electrisch zeer actief met om de 3 seconden een CG en nog vaker bliksems in de wolken. We konden dus op reactie bij zonsondergang bliksems fotograferen.
In het donker werd het makkelijker. Ook de wall cloud is nog goed te zien.
Sterk vertakte CG ontlading.
Aan de achterzijde van de bui hebben we nog een uur anvil crawlers gefotografeerd.
Vandaag was er een minder grote kans op buien, maar ze konden zeker wel ontstaan. Vanuit Ozona zijn we naar het westen gereden en uiteindelijk hebben we op een afslag van de I-10 uren de tijd gedood met een olympiade van balspelen. Vooral Roel was daarin zeer bedreven. Onder een doorbrekende Texaanse zon was het behoorlijk zweten geblazen en uiteindelijk zijn we ook getransformeerd in drie echte rednecks.
Aldaar liepen ook nog leuke reptielen rond, waaronder een soort Texas horned lizard die kameleongedrag vertoonde.
Tegen een uur of 18 (magic hour!) ontstonden dan eindelijk een paar cellen die de inversie wisten te doorbreken. Aanvankelijk oogde het redelijk solide en dus begonnen we aan een chase naar het diepe zuiden. Al snel ontstonden er ook aambeelden op de torens.
We reden vervolgens door een fraai semi-woestijnlandschap richting Marathon voor een intercept, maar de buien gingen net zo snel dood als ze ontstonden. Alleen in de verte boven Mexico broeide nog iets.
Geen succes dus, helaas. Maar ook elders in de wijde omgeving heeft de atmosfeer niet gebracht wat gedacht werd, dus het was niet zo zeer een slechte inschatting van onze kant.
Om de 'pijn' toch een beetje te verzachten, besloten we om eens lekker te gaan eten ipv al dat junkfood. We belanden in de K-Bob steakhouse in Fort Stockton, alwaar we inderdaad heerlijk gegeten hebben.
Nu overnachten we weer in een Motel6, in Fort Stockton dus.
De chasekansen voor morgen zijn ook geslonken, al zullen er heus wel buien ontstaan. Volgende week neemt de kans op het serieuze werk pas echt weer toe.
2 opmerkingen:
Prachtige plaatjes! Jullie hebben al heel wat meer gezien dan wij in 2006 :-). Ik ben benieuwd hoe het volgende week gaat worden, dinsdag ziet er veelbelovend uit in de Texas Panhandle. Je hoeft niet ongelofelijk ver te rijden, in ieder geval.
Super leuke verslaglegging en geweldige foto's!!
Hopelijk tref ik rustiger weer op Corfu morgen!
Nog een leuke tijd daar...
Greetz!
Een reactie posten