Momenteel zitten we aan een picknicktafel in het centrum van Lubbock, onder de schaduw van het Buddy Holly standbeeld. Ook Roy Orbinson is hier een grote lokale held.
De komende uren moeten zich supercells gaan vormen op de grens van New Mexico en Texas en ook verder naar het noorden in Colorado. Wij kiezen voor de zuidelijkste buien, die waarschijnlijk een meer geisoleerd katrakter zullen hebben. Helaas trekt er nu wel een veldje Cirrus over, waardoor de straling iets getemperd wordt, maar met 26 graden is het zeker aangenaam.
Over anderhalf uur verlaten we Lubbock om een uitvalsplaats in het westen te zoeken.
Later meer over de chase van vandaag.
Gisteren hebben we toch weer uren op en neer gecrost door centraal Texas, maar de buien speelden een vies spelletje met ons. Bui volgen; bui speelt alsof hij dood is. Wij weer wegrijden, buien na 30 minuten weer wakker en ontploffen en zo uren achtereen. Quite frustrating you know! Bovendien trok het ene buiencomplex zuidwaarts met een enorme outflow boundary, terwijl de anderen ten westen ervan naar het noorden vlogen.
Wij hebben trouwens weer in een zelfde fastfood restaurant gegeten als vorige week, what are the odds in een gebied groter dan Nederland.
Het meest memorabele moment van de dag beleefden we bij een benzinepomp in Brownfield, alwaar de autodeuren in het slot vielen met de sleutel in het slot. Normaal gesproken niet mogelijk met zo'n electrische deurvergrendeling, maar nu blijkbaar wel. Hoe het ook zij, de helft van de lokale bevolking kwam met grote messen, breekijzers, ijzeerdraad en koevoeten te hulp en na een half uur proberen lukte het ze eindelijk om het slot open te krijgen. Pfewwww.
Als dankbetuiging mochten we hun auto's schoonmaken, maar daar hebben wij dan weer voor bedankt en met $10 hebben we onze oprechte dank betuigd.
Daarna ging het verder op zoek naar bliksemcelletjes boven New Mexico, maar zoals al de hele dag; wij staan klaar met de camera's op statieven - bui dood. Een echte Wet van Murphy dag!
Vervolgens hebben we een Motel6 in Lubbock opgezocht en de rest is geschiedenis.
Ik hoop morgen of zo ook weer foto's toe te voegen, maar die staan op de laptop van Ewoud.
L8erz!
1 opmerking:
Hé kerel wat jammer nou! Jullie zullen af en toe wel het gevoel hebben dat je van het kastje naar de muur wordt gestuurd.
De volgende keer beter moet je maar denken.
We wensen jullie toch veel succes verder.
Groetjes paps en mams
Een reactie posten