Respect voor de bejaarden!

Het is vandaag 敬老の日 (Keirō no Hi) in Japan, ofterwijl Respect for the Aged Day! Je moet het oude volk natuurlijk tevreden stellen en eren (zeker in een maatschappij met zo'n sterke vergrijzing als Japan). Een nationale feestdag dus en aangezien ik nu deel uitmaak van deze maatschappij hoefde ik niet naar kantoor.
Nu de 50+ beweging ook in Nederland tot het parlement gekozen is, zou het invoeren van een dergelijke feestdag in Nederland hun eerste speerpunt moeten zijn...

Aangezien ik geen idee heb hoeveel vrije tijd ik de komende week heb, leek het me nu wel een goede gelegenheid om de wasmachine en droger uit te testen. Japanse apparaten met Japanse toetsen....dus.
Maar schrik niet gij die wenst zijn/haar kleding te wassen; onze WNI-vrinden hebben allerlei Engelse vertalingen op de apparaten geplakt!

Dat ging dus best makkelijk. Zie jij nog knopjes die ik moet gebruiken Myra en vooral waar ik vanaf moet bijven? :)
Daarna werd het de hoogste tijd om het appartement te verlaten en de trein naar Tokio te nemen. Eenmaal op het station was het even puzzelen watvoor kaartje ik moest nemen. De automaten hebben een Engelse versie, maar je kan niet zomaar een eindstation selecteren. Je moet het bedrag kiezen waar je voor wilt reizen.

Ik dacht het uitgevonden te hebben en dus kon ik op de trein. De deuren openen altijd op de op het perron aangegeven plaatsen en je dient beschaafd in een rij te gaan staan.

En dan kom je aan op het centrale station van Tokio. Na meerdere roltrappen sta je eindelijk bij de uitgang, blijken de poortjes niet voor je te openen. Niet genoeg betaald dus! Maar geen nood, vlak bij de uitgang staat een machine om je kaartje van voldoende saldo te voorzien, dus bijbetalen. Ik zou bijna zeggen dat de OV chipkaart toch handiger is!

Tokio is een wereldstad van uitersten. Oud naast nieuw (wel vooral nieuw na de aardbevingen van de vorige eeuw en met name als gevolg van WOII) en mierennesten naast hele rustige stukjes. Soms kom je zelfs decibelmeters tegen om aan te geven hoe weinig geluid er in de omgeving is.

In Tokio vind je ook het Keizerlijk paleis, maar deze is niet toegankelijk voor publiek, wel het park erom heen. Toch wel een aardig optrekje heeft die Keizerlijke familie:

Nog wat meer foto's vanuit het centrum:

Kijk eens Bram:

Met dit weer is een koude koffie heerlijk (soort frappe):

En daar sta je dan te wachten voor een concert:

Daarna ben ik naar het Yoyogi park gelopen om de Meiji schrijn met al haar rituelen te bekijken. Fascinerend!

Een zogenaamde torii, gemaakt van 1500 jaar oud cipressenhout:

Een huwelijksceremonie:

Meer foto's uit omgeving:

Het Akasaka Paleis:

De regeringswijk Kasumigaseki en Hibya Park:

Een kruising (met leuke zebrapaden) nabij Ginza:

Een kort filmpje van deze kruising, een typisch straatbeeld in het centrum van Tokio:

Op de heenweg had ik trouwens de stoptrein te pakken en deze deed bijna een uur over de reis. Er blijkt echter ook een rapid stoptrein te rijden (noem het maar een intercity) en deze deed er tijdens mijn terugreis de helft van de tijd over deze afstand. Een mooie ervaring rijker!
Toch heb ik nog lang niet alle bezienswaardigheden in het centrum van Tokio gezien. Vooral Asakusa en Yoshiwara schijnen een bezoek meer dan waard te zijn. Maar ik heb nog even (nee, dit is geen vakantie). Ik heb ondertussen wel 5cm extra eelt onder de voeten...

P.S. Mijn internetverbinding is enorm traag. Het koste mij bijna twee uur om bovenstaand op mijn blog te krijgen. Dave, doe er wat aan!